[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nastêpnierozleg³y siê odg³osy wielu kroków.Alicja wytê¿y³a wzrok, pragn¹c jaknajszybciej ujrzeæ monarchiniê.Najpierw szed³ oddzia³ ¿o³nierzy.Byli oni zupe³nie podobni do trzechogrodników, pod³u¿ni i p³ascy, z t¹ tylko ró¿nic¹, ¿e mieli zamiast pikówwymalowane na tu³owiach trefle.Za nimi postêpowali bogato przyozdobienidiamentami dworzanie, po nich dziesiêcioro dzieci królewskich, weso³ych irozigranych (ca³a rodzina królewska naznaczona by³a kierami).Potem szligoœcie, przewa¿nie Królowie i Królowe.Alicja dostrzeg³a pomiêdzy Bia³egoKrólika okropnie podnieconego i zgadzaj¹cego siê z góry ze wszystkim, co mówilijego rozmówcy.Przeszed³ on obok Alicji i nawet jej nie zauwa¿y³.Nastêpnieszed³ Walet Kier nios¹c na purpurowej poduszce z aksamitu koronê królewsk¹.No koniec kroczyli majestatycznie KRÓL I KRÓLOWA KIER.Alicja nie bardzo wiedzia³a, czy powinna rzuciæ siê na ziemiê, tak jak touczynili ogrodnicy.Przysz³o jej jednak na myœl, ¿e ma³y by³by po¿ytek z takichuroczystych pochodów, gdyby wszyscy musieli na ich widok padaæ na twarz, boktó¿ by wówczas móg³ im siê przygl¹daæ? Sta³a wiêc spokojnie i czeka³a, codalej nast¹pi.Kiedy orszak znalaz³ siê tu¿ obok Alicji, Królowa spojrza³a na ni¹ surowo izapyta³a Waleta Kier:- Kto to jest?Walet uk³oni³ siê tylko i uœmiechn¹³ zamiast odpowiedzi.- G³upiec - rzek³a z wœciek³oœci¹ Królowa.A potem zwróci³a siê do Alicji: -Powiedz, jak siê nazywasz, moje dziecko.- Nazywa³ siê Alicja, proszê Waszej Królewskiej Moœci - odpowiedzia³a Alicjabardzo uprzejmie, choæ pomyœla³a sobie równoczeœnie: "W³aœciwie to tylko taliakart i nie ma powodu za bardzo siê nimi przejmowaæ".- A kto to s¹ ci tutaj? - zapyta³a Królowa, wskazuj¹c na trzech ogrodnikówle¿¹cych plackiem wokó³ krzaka ró¿y.(Trzeba Wam bowiem wiedzieæ, ¿e le¿eli onina brzuchach, a z ty³u pokryci byli tym samym wzorem, co ca³¹ talia kart.Królowa nie mog³a wiêc odró¿niæ, czy s¹ to ogrodnicy, ¿o³nierze, dworzanie, czyzgo³a jej w³asne dzieci).- A sk¹d ja mogê wiedzieæ? To nie moja sprawa - powiedzia³a Alicja, zdumionaw³asn¹ œmia³oœci¹.Królowa zrobi³a siê purpurowa z wœciek³oœci, przez chwilê wpatrywa³a siê wAlicjê wzrokiem dzikiej bestii, po czym zawo³a³a:- Œci¹æ j¹, œci¹æ j¹ natychmiast!- Bzdura! - rzek³a Alicja bardzo stanowczo i Królowa zamilk³a.Król zaœ wzi¹³ sw¹ ma³¿onkê za rêkê i rzek³ nieœmia³o:- Zastanów siê, kochanie, przecie¿ to tylko dziecko.Królowa odwróci³a siê gwa³townie i zawo³a³a na Waleta wskazuj¹c na ogrodników:- Odwróciæ siê natychmiast!Walet wykona³ to nog¹, jak gdyby nie chc¹c siê pobrudziæ.- Wstawajcie! - wrzasnê³a Królowa, a ogrodnicy zerwali siê z ziemi i zaczêlibiæ pok³ony Królowi, Królowej, dzieciom królewskim i ca³emu orszakowi.- Przestañcie w tej chwili - zarycza³a Królowa.- Mo¿na oszaleæ od tychci¹g³ych pok³onów! - Nastêpnie, wskazuj¹c na ró¿e, zapyta³a: - Coœcie turobili?- Dopraszam siê ³aski Waszej Królewskiej moœci - rzek³ pokornie Dwójka padaj¹cna kolana - próbowaliœmy.- Ju¿ widzê! - wrzasnê³a Królowa, która z wielk¹ uwag¹ przypatrywa³a siêkrzewowi.- Œci¹æ ich!Orszak ruszy³ tymczasem i tylko trzech ¿o³nierzy pozosta³o na miejscu, abydokonaæ zarz¹dzonej przez monarchiê egzekucji.Nieszczêœliwi ogrodnicy zwrócili siê do Alicji z b³aganiem o wstawiennictwo ipomoc.- Nie bêdziecie œciêci - rzek³a stanowczo Alicja i wsadzi³a wszystkich trzechdo wielkiej donicy, która sta³a w pobli¿u krzewu.¯o³nierze szukali ich przezchwilê, po czym spokojnie udali siê w œlad za orszakiem.- Czy zostali œciêci?! - krzyknê³a z daleka Królowa.- Jako ¿ywo, Wasza Królewska Moœæ! - zawo³ali w odpowiedz dzielni wojacy.- To dobrze - ucieszy³a siê Królowa.- Czy umiesz graæ w krokieta?¯o³nierze spojrzeli na Alicjê, do której najwidoczniej odnosi³o siê to ostatniepytanie.- Tak! - zawo³a³a Alicja.- Wiêc chodŸ tutaj! - wrzasnê³a Królowa.Alicja przy³¹czy³a siê do orszaku, niezmiernie zaciekawiona takim obrotemrzeczy.- Mamy dziœ œliczn¹ pogodê - odezwa³ siê nagle jakiœ nieœmia³y g³osik tu¿ u jejboku.By³ to Bia³y Królik, który przypatrywa³ siê Alicji z wyraŸnymzaniepokojeniem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]