Andre Norton SC 1.4 Czarodziej ze wiata Czarownic

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Raz obudzi� nas z drzemkistukot kopyt o ska��.Przez szczeli�n� mi�dzy ska�ami mog�em wszystko widzie�.Do�em jechali jacy� m�czy�ni na Renthanach.S�dzi�em; �e to zwiadowcy zZielonej Doliny, dopóki nie zobaczy�em ich sztandaru z god�em �wiadcz�cym, �ebyli podw�adnymi Dinzila.Przecie� w Dolinie powitaj� ich ciep�o i w ten sposób zostan� otwarte drzwi dlapozosta�ych.Zrozumia�em, �e musz� si� po�pieszy� i ostrzec naszychprzyjació�.Orsya dotkn�a mojej �apy.- Oni jad� z Zielonej Doliny, a nie do niej - powie�dzia�a.- Ale to prawda, �ewszyscy mamy ma�o czasu! Jak niewiele, u�wiadomili�my sobie w dalszej drodze.Dwukrotnie kulili�my si� w kryjówce, kiedy mija� nas nieprzyjaciel.Raz by�y tojakie� widmowe stwory, które �wieci�y i pozostawi�y w powietrzu smród rozk�adu;pó�niej za� trzy Wilko�aki mkn�ce d�ugimi susami.Orsya znalaz�a dla nas po�ywienie, co�, co wygrzeba�a spod kamieni wstrumieniu.Po�piesznie wpakowa�em to do ust, dzielnie �u�em i po�yka�em.Trzymali�my si� stru�mienia, który na nasze szcz�cie p�yn�� we w�a�ciwymkierunku.Na krótko przed zachodem s�o�ca Orsya wska�za�a na klin fal.- Czy to Kofi? - zapyta�em.- Nie, to kto� inny z jego plemienia.Mo�e ma dla nas nowiny.Wywodzi�a trele i �wiergota�a tak jak z Kofim, po czym odwróci�a si� do mnie,marszcz�c lekko brwi.- Si�y Ciemno�ci rozpo�cieraj� si� pomi�dzy nami a Zielon� Dolin�.Oczekuj� narozkaz ataku.- Czy mo�emy przemkn�� si� mi�dzy nimi?- Nie wiem.Ty wprawdzie p�ywasz, lecz nie tak dobrze, �eby�my mogli w�drowa�g��binowymi drogami.- Je�eli musz� to zrobi�, zrobi�.Poka� mi je - powie�dzia�em ponuro.Mia�a chyba powa�ne w�tpliwo�ci, ale po jeszcze jednej rozmowie z Merfayemwzruszy�a ramionami.- Jak trzeba, to trzeba.Nie dane nam by�o jednak dotrze� do jej �g��binowych dróg".Wkrótce potem,jakby znik�d, pojawi�o si� przed nami, s�dz�c po falowaniu wody, ca�e stadoMerfayów.S�ysza�em ich ciche okrzyki, które musia�y by� wydawane bardzoenergicznie, �eby dotrze� do moich uszu.- Co si� dzieje?- Moi rodacy si� zbli�aj�.- Wi�c po��czyli si� z si�ami Ciemno�ci?- Nie.Nadal wierz�, �e zdo�aj� zawrze� pokój i odej�� w�asn� �cie�k�, je�elizap�ac� im pewn� cen�.Ta cena, to ty i ja.Wiedz�, �e t�dy podró�ujemy i niemog� si� �udzi�, i� zdo�am si� wymkn�� ich czarom.- Mo�esz si� ukry�.Na pewno Merfayowie poka�� ci drog�.Ja mog� znów w�drowa�l�dem.- Niecierpliwi�em si�, chcia�em ruszy� w dalsz� drog�.Potrzebapo�piechu trawi�a mnie jak gor�czka.Zdawa�o si�, �e Orsya mnie nie s�ysza�a.Znów odwróci�a si� w stron� bryzgów ifalowania i jeszcze raz j�a �wier�gota�.- Chod�! - powiedzia�a i skierowa�a si� w dó� rzeki, a niewidzialni Merfayowie,s�dz�c po zam�cie w wodzie, ustawili si� po obu jej stronach jak eskorta.- Ale dlaczego? Powiedzia�a�.- Niedaleko jest boczna droga cz�ciowo biegn�ca pod ziemi�.- Przez jaskini� i grobowiec?- Mo�e to tylko jaki� inny zewn�trzny odcinek tamtych korytarzy.Nie ten, wktórym byli�my.Mój lud nie zna tej drogi.Nie oddalili�my si� zbytnio, kiedy wyprzedzi�o nas falowanie wody wywo�aneprzez Merfayów.Orsya za�trzyma�a si� i chwyci�a mnie za �ap�.- Zmyl� Kroganów.Mój lud nie zna tej krainy i b�dzie podró�owa� powoli.Pos�uchaj� Merfayów.Teraz idziemy t�dy!Pu�ci�a moj� �ap� i odgarn�a r�k� kilka krzewów, których d�ugie li�ciepochyla�y si� nad rzek�, a czubki zanurza�y w wodzie.Za t� zas�on� znajdowa�si� jeden z dop�ywów, p�ytki jak strumyk, p�yn�cy w w�skiej szcze�linie.Cz�� drogi przebyli�my na czworakach, ukryci za �cianami rowu.Na szcz�cieby� g�sto zaro�ni�ty przez owe szeroko rozga��zione krzaki o d�ugich li�ciachi, cho� czasem smaga�y nas bole�nie, mogli�my przeczo�ga� si� pod nimi.Strumie� wpada� do jeziorka i Orsya zatrzyma�a si� tam.- Wej�cie jest w dole;musimy da� nurka.- Jak d�ugo b�dziemy pod wod�?- Dla ciebie d�ugo, ale tó jedyna droga.Przywi�za�em mocniej miecz.Potem zdj��em ciep�y kaf�tan, który Kaththeasporz�dzi�a z iluzji i trzcin.Zwin��em go w k��b i ju� wsadza�em pod korzeniejednego z krzewów, kiedy zacz�� si� przemienia� w postrz�pion� wi�zk�.Nape��ni�em p�uca powietrzem i da�em nurka.Jeszcze raz powtórzy� si� koszmar i znów pok�ada�em nadziej� tylko w dotkni�ciur�ki Orsyi na moim ramieniu, wskazuj�cym mi kierunek.W�a�nie w chwili, kiedymoje p�uca zdawa�y si� p�ka�, wynurzy�em si� z wody.Otacza�a mnie ciemno��,ale nadesz�o z niej dotkni�cie r�ki i ponag�laj�cy g�os Kroganki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pdf > download > pobieranie > ebook

Menu

Podobne