Le Guin Ursula K. Najdalszy brzeg

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie zbudzi�ysi� w nim ani duma ani nieust�pliwo�� woli.Przygl�da� si�, jak �wit nadci�gaprzez morze spokojne, lecz pe�ne falowa�nia bladoametystowych wybrzusze�.Wszystko pozbawione mocy, nierzeczywiste, jak sen.A w g��binach snu i morzanie by�o nic - przepa��, pustka.Nie by�o dna.�ód� posuwa�a si� naprzód, nierówno i powoli, popy�chana kapry�nymi podmuchamiwiatru.Z ty�u szczyty Obehol stawa�y si� coraz mniejsze, odcinaj�c si� czerni�od wstaj�cego s�o�ca.Od wschodu nadci�ga� wiatr, unosz�c �ód� coraz dalej odl�du, od �wiata na otwarte morze.8.DZIECI OTWARTEGO MORZATego dnia, oko�o po�udnia, Krogulec poruszy� si� i poprosi� o wod�.Gdy napi�si�, zapyta�:- Dok�d p�yniemy?�agiel ponad nimi by� napi�ty, a �ód� przechyla�a si� jak jaskó�ka na d�ugichfalach.- Na zachód lub na pó�nocny zachód.- Zimno mi - poskar�y� si� m�czyzna.S�o�ce bu�cha�o blaskiem, nape�niaj�c�ód� spiekot�.Arren nic nie odpowiedzia�.- Staraj si� trzyma� kurs na zachód, na Wellogy.Wy�l�duj tam.Potrzebna namwoda.Arren spogl�da� przed siebie, b��dzi� wzrokiem ponad pustym morzem.- Co si� sta�o, Arrenie?Nic nie odpowiedzia�.Krogulec spróbowa� usi��, a gdy mu si� to nie uda�o, chcia� si�gn�� po swoj�lask� le��c� obok skrzyni.Niestety by�a poza jego zasi�giem.Chcia� si�odezwa�, lecz s�owa zatrzymywa�y si� na jego suchych ustach.Spodprzesi��kni�tego i pokrytego zasch�� skorup� banda�a wydosta�a si� krew,�ciekaj�c cienk�, paj�cz� nici� purpury po ciem�nej skórze jego piersi.Gwa�townie wci�gn�� powietrze i za�mkn�� oczy.Arren popatrzy� na niego, lecz bez emocji i zaraz od�wróci� wzrok.Przeszed� doprzodu i powróci� do swojej skulonej pozycji na dziobie, wpatruj�c si� przedsiebie.Usta mia� zupe�nie suche.Wschodni wiatr, który wia� teraz niezmiennienad otwartym morzem, by� suchy jak wiatrpustyni.W beczu�ce pozosta�y tylko dwie lub trzy pó�-kwarty wody.By�a ona - ito Arren wiedzia� - przezna�czona dla Krogulca, a nie dla niego i nie przysz�omu do g�owy, aby si� jej napi�.Zarzuci� w�dki, bowiem odk�d opu�ciliLorbanery, wiedzia�, �e surowa ryba zaspokaja za�razem g�ód i pragnienie.Linkinie drgn�y.By�o to bez znaczenia.�ód� p�yn�a dalej po wodzie, sprawiaj�cejwra�enie pustyni.Ponad �odzi�, powoli porusza�o si� s�o�ce wygrywaj�c z ni�wy�cig przez szeroko�� nieba.Raz Arrenowi wyda�o si�, �e widzia� na po�udniu b��kitn� wynios�o��, któramog�a by� wysp� lub chmur�.Od d�ugiego czasu �ód� p�yn�a bardziej na pó�nocnyzachód.Arren nie próbowa� nawet zmieni� halsu i zawróci�, lecz pozwoli�Dalekopatrz�cej p�yn�� dalej.Wyspa mog�a, b�d� nie mog�a, by� rzeczywista.Tote� nie mia�o znaczenia.Arren w ca�ej tej niezmiernej, gor�cej wspania�o�ciwiatru, w przy�mieniu �wiat�a i oceanu, widzia� fa�sz.Nadci�gn�a ciemno��, potem znowu �wiat�o, ciemno��, i �wiat�o, jak uderzeniab�bna po napi�tym p�ótnie nieba.Wlók� swoj� r�k� w wodzie za burt� �odzi.Przez mo�ment widzia� wyra�nie swoj�r�k�, prze�wituj�c� zielonka�wo pod przep�ywaj�c� wod�.Pochyli� si� i zessa�wilgo� z palców.By�a gorzka, bole�nie pali�a wargi, lecz uczyni� tak jeszczeraz.Potem, chory i zgi�ty wpó�, wymiotowa�, lecz tylko odrobina �ó�ci pali�amu gard�o.Nie by�o ju� wody dla Krogulca i ba� si� do niego zbli�y�.Le�a�rozci�gni�ty, dr��c na przekór gor�cu.Wszystko pogr��one by�o w milczeniu,suche i jasne.Straszliwie jasne.Ukry� oczy przed tym �wiat�em.By�o ich trzech.Stali w �odzi, chudzi jak �odygi, kan�cia�ci i wielkoocy,podobni do dziwnych, ciemnych czapli lub �urawi.Ich g�osy by�y wysokie jak�wiergot ptaków.Nie rozumia� ich mowy.Jeden z nich ukl�k� z ciemnym p�cherzemw r�ku i przechyli� go do ust Arrena: to by�a woda.Ch�opiec pi� chciwie,krztusi� si� i pi� znowu, dopóki nie opró�ni� naczynia.Potem rozejrza� si�wokó�, z wysi��kiem podniós� si� na nogi i wyszepta�:- Gdzie, gdzie on jest?W Dalekopatrz�cej, oprócz niego, by�o tylko trzech ob�cych, szczup�ychm�czyzn.Spogl�dali na niego nie rozumiej�c.- Inny cz�owiek - zakraka�, jego podra�nione gard�o i spieczone usta z trudemformowa�y s�owa - mój przyja�ciel.Wreszcie jeden z nich zrozumia�, je�li nie s�owa to roz�pacz, i k�ad�c drobn�r�k� na jego ramieniu, wyci�gn�� drug�, wskazuj�c.- Tam - powiedzia� uspokajaj�co.Arren spojrza� w tamtym kierunku.Zobaczy�, przed �o�dzi� i na pó�noc od niejtratwy, t�ocz�ce si� ciasno i roz�ci�gni�te daleko w morze.By�o ich tak wiele,�e pokrywa�y wod� jak jesienne li�cie sadzawk�.Mia�y niskie burty, ka��dad�wiga�a jedn� lub dwie chaty czy sza�asy ustawione w pobli�u �rodka.Na wielupostawione by�y maszty.Ko�ysa��y si�, jak li�cie, wznosz�c i opadaj�c�agodnie, gdy pod ni�mi przebiega�y ogromne fale zachodniego oceanu.Pasma wodypomi�dzy nimi, l�ni�y jak srebro, a w górze rozci�ga� si� g��boki fiolet iz�ote, deszczowe chmury zaciemniaj�ce niebosk�on.- Tam - powtórzy� m�czyzna, wskazuj�c na wielk� tratw� w pobli�uDalekopatrz�cej.- �ywy?Spogl�dali na niego i w ko�cu jeden zrozumia�.- �ywy.�yje [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pdf > download > pobieranie > ebook

Menu

Podobne