Anna Brzezinska Zmijowa Harfa (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- To zwierciad�a! - wybuch�a wied�ma.- Nur Nemrut nas przywabi�! Nazatracenie!- Nikt go nigdy nie widzia�, prawda? - spokojnie ci�g�n�a Szarka.- NurNemruta, pana snów i przysz�o�ci.Który objawia si� jedynie we wn�trzuzwierciade�.Boga, który �ni �wiat.Którego sen jest zak�adnikiem KrainWe�wn�trznego Morza.a mo�e to one s� zak�adnikiem jego snu? Pami�taszprzecie� t� przepowiedni�, ksi�niczko, o ko�cu �wiata i odchodz�cych bogach.Opowrocie Annyonne i przebudzeniu Nur Nemruta.Jadzio�ek zaskrzecza� g�o�niej, za�opota� skrzyd�ami.- Czego ty chcesz? - spyta�a cicho Zarzyczka.- Zajrze� przepowiedni w twarz.Nie obchodzi mnie przysz�o��.Moja przysz�o��.- A przysz�o�� Krain Wewn�trznego Morza? - z nie�oczekiwan� powag� spyta�nizio�ek.- Nie, karle - rudow�osa przymru�y�a oczy.- Zbyt da�leko od domu zaw�drowa�am,�eby na to odpowiedzie�.Odpowiedzie� cokolwiek.- Ja chcia�abym wiedzie� - wyszepta�a Zarzyczka.-I wi�cej jeszcze.Chcia�abym,�eby wszystko by�o jak kie�dy�.Zwyczajnie.Jak nale�y.�eby powrócili�mijowie.- Wi�c przypatruj si� zwierciad�om, ksi�niczko -cierpko odpar�a Szarka.- Cho�to, co w nich zobaczysz, mo�e nie przypa�� ci do smaku.- A ja wcale nie jestem ciekawa - wied�ma poprawi�a peruk�.- Po co t�przysz�o�� wyd�ubywa�? �eby nam w oczy go�ym czerepem za�wieci�a? L�ej to nibykomu od tego, �e w�asny los zawczasu zna? Rado�niej?- Nie, nie rado�niej - mrukn�� pos�pnie Szyd�o.- Ale u�yteczniej.Bo podobnawiedza to nie tylko imiona ko�chanków, które g�upie dziewki zimow� por� z woskuwró��.Z wiedzy mo�na zawczasu or� wyku� przeciwko z�u, które nadejdzie.- Nie, nie mo�na! - zaprzeczy�a z niezrozumia�� z�o��ci� Szarka.- Bo taprzysz�o�� i ta przepowiednia.Obie po równo zwichrowane, �eby je nag�azaraza ze�ar�a!O czym oni rozprawiaj�?, z panik� pomy�la�a ksi�ni�czka.Nie rozumiem, o czymrozprawiaj�.- Przecie� sama mówi�a�.- zacz�a ze zdziwieniem wied�ma.- G�upio, �e mówi�am! - przerwa�a rudow�osa.- A je�szcze g�upiej w tym miejscupowtarza�, co mówi�am.- Ja za� radbym us�ysze�.Ja prosty trefni� jestem, sk�d mnie si� w podobnychrzeczach wyznawa�? - nale�ga� karze�.- Ale wy�cie wielka pani, w �wieciebywa�a.Tedy radbym od was us�ysze� o zwichrowanych przepo�wiedniach.Zarzyczka pomy�la�a nagle, �e pod przymilnym g�osem dworskiego pochlebcy czaisi� co� wi�cej.Szyderstwo.Nie�pokój.I jeszcze co�, czego nie potrafi�arozpozna�.To nie jest zwyk�y weso�ek, pomy�la�a z przestrachem.Tu nic nie jest tym, czymsi� zdaje.Ani on, ani wied�ma, ani kobieta w obr�czy dri deonema.Jeste�mycieniami we wn�trzu zwierciade�.A ja.- dziewczyna o bladej twarzy znówspojrza�a na ni� ze zm�tnia�ego lustra - ja nie je�stem nawet cieniem.Jakbytego poranka owion�� mnie duszny sen.Siedzia�am przed zwierciad�em, przypomnia�a sobie.Siedzia�am przed wielkimsrebrnym zwierciad�em, które przyniesiono z komnat pani Jasenki.I niepotrafi�am ode-gna� my�li, �e jeszcze poprzedniego wieczoru wpatrywa�a si� w t�sam� tafl� ksi��ca na�o�nica, która próbowa�a mnie zabi�.I mia�am uczucie,jakby spogl�da�a ku mnie spoza g�adkiej, srebrzystej powierzchni.Jakby si�gdzie� tam wci�� jeszcze ko�ata� jej obraz - wraz z odbiciem za�krzywionegoofiarnego no�a.Potem w drzwiach stan�� Szyd�o.Dworski weso�ek.Le�dwo pami�ta�am go z ucztywyprawionej owego wieczora, gdy zjechali�my do cytadeli.Dziwny, ma�ycz�owieczek w �ó�tych rajtuzach, który fika� kozio�ki przed naszym sto�em i�piewa� spro�ne kuplety.Zdziwi�am si�, czego mo�e chcie� w mojej komnacie.Dlaczego s�u�ebne pozwo�li�y mu wej��.Dlaczego nikt mnie nie uprzedzi�.Moja r�ka wpó� drogi do dzwonka na s�u�b�.A potem Szyd�o powiedzia� takim.dziwnym g�osem: �Chod� za mn�, ksi�niczko."Puzderko ze skalmierskim pudrem, dar ksi�nej Egrenne, spad�o i rozprys�o si�na posadzce, kiedy odsunꭳam krzes�o.Chmura mlecznego py�u mi�dzy mn� aodbi�ciem w lustrze.- A i miejsce sposobniejsze ci�ko b�dzie znale�� - do�ko�czy� nizio�ek.-Gdzie� lepiej rozprawia� o przepowied�niach, je�li nie w wie�y �ni�cego?- Nawet je�li przys�uchuj� si� wam jego kap�ani? -spyta�a cicho ksi�niczka.- I by� mo�e nie tylko jego - wykrzywi� si� nizio�ek.-By� mo�e równie�nieocenione bractwo Zird Zekruna zwietrzy�o okazj�.Ale nawet wówczas wartorzecz zrazu rozwa�y�.Bo potem czasu mo�e zbrakn��.Przez chwil� mierzyli si� z Szark� wzrokiem.Dwie pa�ry oczu.Zielone ibursztynowe.�adne nie odwróci�o spoj�rzenia.Ale Szark� roze�mia�a si�pierwsza.- Je�li mnie tu zabij�? - spyta�a, za� Zarzyczka znów poczu�a, jak w jej gardlenarasta zimny skurcz.Ba�a si� tej rudow�osej niewiasty.Swobody, z jak� mówi�ao �mier�ci.Tego nieludzkiego �miechu.I jej �ez, kiedy wied�ma opowiada�a o losie sorelek.- To tako� mo�e si� zdarzy� - z powag� przytakn�� Szyd�o.- Sami rozumiecie, �ekap�ani b�d� chcieli was wypyta�, a widzieli�cie, czego potrafi� dokaza� skalnero�baki.Plugawa, paskudna �mier�.Módlcie si�, by was nie spotka�a.- Zastanowi�e� si� - powoli spyta�a Szark� - czym trzeba zap�aci� za tak�wiedz�? Za rozumienie przepo�wiedni? Powiadaj�, �e �wiat jest pe�en wichrówwystar�czaj�co silnych, by wymie�� serce jednego �miertelnika, karle.A ja ju�straci�am zbyt wiele.- Wiem - równie powoli odpar� nizio�ek.- I mog� za�p�aci�.- Ale ja nie - uci�a szorstko.Karze� bez dalszych sporów ruszy� za rudow�os�.Wci�� potrz�sa� g�ow� i co� dosiebie mamrota�, ale prze�sta� si� spiera�.Jadzio�ek wyda� przeci�g�y, przenikliwy trel i Szark� stan�a gwa�townie.Zarzyczka potkn�a si�, wpad�a na kar�a.Stali naprzeciw wysokiejzwierciadlanej tafli.Ksi�niczka mog�aby przysi�c, �e wcze�niej jej nie by�o.Jakby ur�gliwie wynurzy�a si� z powietrza o krok przed nimi.Odruchowo przytuli�a si� do wied�my.Piegowata niewiastka dygota�a lekko, jejusta wykrzywi�y si� do p�aczu.- Pu�apki Nur Nemruta - szepn�a niemal nies�yszalnie.- Jestem tu �lepa.niewidz�.nie widz� pu�apek.- Jadzio�ek widzi - Zwajka odrzuci�a w�osy z twarzy.-Mówi�am ju�.I wszystko,cokolwiek przyjdzie.- Naprawd� zrobi�aby� to? - przerwa� Szyd�o.- Zrobi��aby� to dla wied�my?- Wypróbuj mnie! - w g�osie Szarki zabrzmia�a nie�uchwytna, drapie�na nuta.Zrobi�a jeszcze jeden krok ku zwierciad�u.Po�o�y�a na nim r�ce, powoliprzylgn�a ca�ym cia�em.Jakie� s�owo.Ciche jak oddech.Gdzie� obok us�ysza�a chrapliwy, zduszony okrzyk wie�d�my.Jadzio�ek z ostrym wizgiem wzbi� si� pod sam strop.Jego g�os chlasn��ksi�niczk� jak pejcz, zatamowa� od�dech.A potem go us�ysza�a.Nie powinna tego robi� - jego w�asna stodkokrwista rzecz - nie powinna ichprzyzywa�, nie w tym miejscu.Ale tym razem nie potrafi� jej powstrzyma�.Zbytwiele niena�wi�ci i strachu powracaj�cego spoza snów.Ogie� i krzyki, wsz�dziewokó� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pdf > download > pobieranie > ebook

Menu

Podobne