[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Specjalny nacisk po³o¿ono na rozszerzenie i pog³êbienie wiedzy z psychologiilekarskiej i psychoterapii w ramach studiów medycznych oraz na potrzebêdalszego rozwoju studiów podyplomowych.Podkreœlana potrzebê poznawania metod terapii poprzez odbywanie.438.æwiczeñ, w których ucz¹cy siê jest zwyk³ym uczestnikiem i sprawdza ichdzia³anie na samym sobie.W dyskusji na temat interdyscyplinarnego charakteru psychoterapii podkreœlanozwi¹zek psychoterapii z teori¹ os-obowoœci.Rozpatrywano równie¿ nearofizjologiczneuwarunkowania zachowania siê ludzi irolê czynników spo³eczno-psychologicznych.Wskazano na potrzebê stosowania psychoterapii w ró-¿nyeh dziedzinach medycyny iw poradnictwie psychologicznym.W dyskusji o psychoterapii jako metodzie specjalistycznej pozytywnie ocenianowypróbowane w socjalistycznej s³u¿bie zdrowia metody patogenetyczne(dynamiczne) , behawioralne (oparte na teorii uczenia siê) , psychoterapiêgrupow¹, hipnozê oraz trening autogenny, do których jako metody pomocniczedo³¹czono psychoterapiê racjonaln¹, techniki odreagowania oraz psychoterapiêmedyrektywn¹.W dyskusji oceniono równie¿ naukowy charakter psychoterapii na danym etapie jejrozwoju i podkreœlono p-otrzebê prowadzenia dakzych badañ naukowych.Oba symp-ozja potwierdzi³y, ¿e w krajach socjalistycznych istnieje i rozwijasiê ca³y szereg form i metod psychaterapii, które odpowiadaj¹ wymaganiomustroju socjalistycznego.Formy te powinny siê stale coraz bardziej rozszerzaæ, przy czym nale¿yrespektowaæ specyficzne warunki w poszczególnych krajach.Materia³y praskiego sympozjum za-sta³y wydane w jêzyku niemieckim w zbiorzePsgchotherapie in sozialistischen£-ændern (Hausner, Kratochvil, Hóck, l 915).Materia³y sympozjum warszawskiego zosta³y opublikowane w czasopismie polskim.Psychoterapia" (1976.Nr 17 i 18).VI.Podejœcie syntetyczne a system terapeutyczny.W poprzednich rozdzia³ach usi³owa³em podaæ, w miarê mo¿noœci, obiektywnyprzegl¹d wspó³czesnych kierunków i metod psychoterapeutycznych, na zakoñczeniezaœ pragnê przedstawiæ moje w³asne stanowisko.Jest tylko niewiele prawd uznanych przez wszystkie omawiane kierunki i systemymetodyczne.Szkicowy przegl¹d aktualnego stanu w dziedzinie psychoterapii bezjakiegokolwiek komentarza móg³by wywo³aæ w¹tpliwoœci i chaos.Jeœli bowiem jeden z kierunków upatruje przyczyny zaburzenia w niezaspokojeniutendencji popêdowych, to inny-za przyczynê uwa¿a brak celów wy¿szego rzêdu.Je¿eli jeden podkreœla koniecznoœæ jak najszybszego uwolnienia pacjenta odobjawów, inny-uwa¿a to za szkodliwe dla procesu psychoterapeutycznego.Je¿eli jeden kierunek k³adzie nacisk na aktywne, œwiadome kierowanie procesemterapeutycznym, inny zaleca, by w ogóle nie kierowaæ jego przebiegiem.Powiedzieliœmy ju¿, ¿e psychoterapeuta mo¿e b¹dŸ przyj¹æ któryœ z istniej¹cychkierunków psychoterapeutycznych, przyswoiæ sobie jego terminologiê,specjalizowaæ siê w stosowaniu okreœlonej meto 440.dy, by staæ siê w niej dobrym i uznanym specjalist¹, b¹dŸ te¿ mo¿e zaznajomiæsiê z wszystkimi kierunkami, wybieraæ je i ³¹czyæ, próbowaæ ró¿nych œrodków zpychoterapeutycznego wyposa¿enia i staraæ siê dojœæ do w³asnego stanowiska.I chocia¿ z powodu istnienia rozbie¿noœci w zakresie teorii nie udaje siêjeszcze dokonaæ zadowalaj¹cej syntezy wszystkich ró¿norodnych, powa¿nychkoncepcji, to jednak mog¹ byæ one podstaw¹ podejœcia praktyczniezró¿nicowanego, stosowane go w zale¿noœci od indywidualnych cechp-oszczególnych przypadków.Osobiœcie bli¿sze mi jest drugie, kompleksowe, syntetyczne stanowisko, któreprzedstawi³em pokrótce'w zakoñczeniu przegl¹du psychoterapii czechos³owackiej(1964) i formu³ujê je poni¿ej tak, jak sformu³owaliœmy je z M.Bouchalem (1966) w odniesieniu do psychoterapii nerwic, okreœlaj¹c je jakopodejœcie syntetyczne i zró¿nicowane.W wielu punktach nawi¹zuje ono do pogl¹dów R.Koneænego i mo¿na je uwa¿aæ za stanowisko bliskie obecnie szczególnie grupiepsyehoterapeutórwpo³udniowomorawskich.Wnaszym rozumieniu nie chodzi o zamkniêty system myœlowy, lecz o podejœcieca³kowicie otwarte dla wszelkich osi¹gniêæ, pochodz¹cych z praktyki iliteratury.Teoriê powstania zaburzeñ i metodykê terapii dostsowujemydo poszczególnychprzypadków.Jeœli zaœ chodzi o interpretacjê, przyyuszczamy, ¿e mog¹ w tym zakresie znaleŸæzastosowanie rozmaite podejœcia interpretacyjne.Radzimy u¿yæ wyjaœnieñ o charakterze nieindoktrynacyjnym, zgodnych z t¹koncepcj¹, która na podstawie szczegó³owej analizy psychoanamnestyczncjoka¿esiê najbardziej odpowiednia dla danego przypadku, albo te¿ opieraæ siê nakombinacji kilku koncepcji.Jeœli chodzi o terapiê, decydujemy siê na wybór metody lub kombinacji metod,uwzglêdmaj¹c zarówno sym.441.ptomatolagiê i etiopatogenezê danego przypadku nerwicy, jak i aspektyekonomiczne: -czas potrzebny do*j ej przeprowadzenia.1.Zró¿nicowane podejœcie z uwzglêdnieniem symptomatologii i etiopatogenezyJe¿eli stwierdzone fakty bêd¹ œwiadczyæ, ¿e np.nerwica lêkowa w danym przypadkumog³a byæ-wed³ug klasycznej teorii Freuda dotycz¹cej powstawania nerwieaktualnych-wywo³ana nieza-pokoleniem seksualnym, to zgodnie z podejœciemracjonalnym zajmiemy siê raczej eksplikacj¹ i spróbujemy aktywnie idyrektywnieingerowaæ w ¿ycie seksualne pacjenta.Je¿eli natomiast nerwica lêkowa bêdzie wynikiem przede wszystkim, niepewnoœci iutraty poczucia bezpieczeñstwa w stosunkach miêdzyludzkich, spróbujemy w sposóbniedyrektywny doprowadziæ pacjenta do poprawy emocjonalnej nieprawid³owoœci wtoku zaprogramowanego zwi¹zku terapeutycznego.Je¿eli na podstawie danych bêdziemy mogli w okreœlonym przypadku zozumieæokresowe stany lêkowe pacjenta, zgodnie z koncepcj¹ Paw³owa, np.jako przejawpatologicznego odruchu, który utrwali³ siê przy silnym jednorazowym prze¿yciustrachu, zastosujemy przede wszystkim hipnozê z bezpoœredni¹ sugesti¹ albo zodreagowaniem prze¿ycia.W przypadku, gdy pod³o¿em nerwicy depresyjnej pacjenta bêdzie silna frustracjaspowodowana prze¿yciami natury egzystencjalnej, tzn.utrata sensu ¿ycia bêdziemyzajmowaæ siê w psychoterapii racjonalnej problematyk¹ wartoœci i szukaniemnowych perspektyw.Je¿eli depresja bêdzie wynikiem sytuacji mo¿liwej do rozwi¹zania, mo¿emyspróbowaæ pomóc chore.442.*u w jej zmianie, je¿eli natomiast sytuacja bêdzie nie do rozwi¹zania, toprzez zastosowanie technik relaksaeyjnych doprowadzimy go do biernej adaptacji,wskutek czego ta przykra sytuacja nie bêdzie ju¿ przyczyn¹ silnego napiêciaemocjonalnego.Je¿eli przyczyny depresji bêd¹ raczej natury konstytucjonalnej (hypotymia) ,spróbujemy stosowaæ trening aktywacyjny
[ Pobierz całość w formacie PDF ]