[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przyjaciele zabitego pana Jaœka byli tak okropnie rozj¹trzeni,¿e strza³ami i oszczepami ciskali w tych Wêgrów, którzy uciekali po drabinach,spuszczanych im z okien przez niewiasty i panny dworskie.Tego dnia i tej nocyzabito przesz³o stu szeœædziesiêciu Wêgrów.Zmartwiona bardzo t¹ rzezi¹ swoichWêgrów, królowa zeskoczy³a z tronu, zapominaj¹c o g³oœnych i weso³ych pl¹sach,i z p³aczem i jêkiem ukry³a siê do piwnicy, rozkazawszy strzec pilnie bram,wie¿ i murów zamkowych, w obawie, aby reszta Wêgrów nie zginê³a.Zabawiwszypotem kilka dni w Krakowie, powróci³a na Wêgry i synowi swemu, królowi panu,zda³a na powrót rz¹dy Królestwa Polskiego.Tak wiêc pycha i u¿ywanie uciechby³y przepowiedni¹ i zwiastunem przysz³ej zgryzoty, wed³ug s³Ã³w mêdrca: „œmiechbêdzie zmieszany z ¿a³oœci¹, a koñcem wesela bêdzie boleœæ"145.Chc¹cwynagrodziæ rodzinie Kmity œmieræ tak szlachetnego mê¿a, uczyni³a królowa synajego, imieniem Piotr, pomimo i¿ by³ jeszcze m³odzieñcem, starost¹ ziemi³êczyckiej.33 O zmianie kilku starostów Królestwa Polskiego.Przed swym w roku poprzednimwyjazdem z Krakowa na Wêgry, odda³a królowa pani ziemiê kujawsk¹, mianowiciemiasta: Kowale, Brzeœæ, Radziejów, Kruszwicê, Przedecz i Przypust zprzyleg³oœcia-mi, panu Pietraszowi, zwanemu Ma³ocha, z Ma³ochowa146, rycerzowi,rodem sandomierzaninowi, za dwa tysi¹ce grzywien rocznej op³aty do skarbukrólewskiego.Przedtem ziemi¹ t¹ rz¹dzili pomyœlnie przez trzy lata Bartosz zSoko³owa i Bartosz z Wezenborga, stryj i synowiec, obaj dzielni rycerze, zacnii uczciwi, mê¿ni obroñcy ziemi, gorliwi mi³oœnicy porz¹dku i pokoju, a surowiprzeœladowcy ³upie¿ców i z³odziejów; p³acili oni do skarbu królewskiego tylkoosiemset grzywien.Na pocz¹tku wielkiego postu roku bie¿¹cego, owi panowieBartoszowie ust¹pili rz¹dy tej ziemi Pietraszowi.Zaœ pana Sêdziwoja z Szubina,starostê wielkopolskiego, usun¹³ król polski i wêgierski Ludwik z tegostarostwa i uczyni³ starost¹ ziemi krakow-145 Prz.14, 13.146 Pietrasz Ma³ocha z Ma³ochowa h.Grzyma³a, starosta kujawski (1376-1383),chor¹¿y rawski (od 1387/92), zm.miêdzy 1401 a 1405 rokiem.skiej, wyznaczywszy mu na wydatki 1000 grzywien groszy oraz dochody z pewnychwsi z folwarkami i m³ynów.Na miejsce Sêdziwoja wyniós³ król na starostwowielkopolskie Domarata z Pierzchn¹, bo tego chcia³a i domaga³a siê królowapani, poniewa¿ Domarat, bêd¹c podczas owej rzezi Wêgrów w Krakowie przykrólowej, dok³ada³ usilnie starañ, aby nie zabijano Wêgrów.Ten Domarat,wracaj¹c od króla do Polski, przywióz³ od niego do arcybiskupa gnieŸnieñskiego,oraz do biskupów: krakowskiego, poznañskiego, w³oc³awskiego i lubuskiego i doich kapitu³, listy, w których król pisa³, ¿e zamierza wyruszyæ z ca³¹ potêg¹ naniewiernych Litwinów za to, ¿e siê odwa¿yli po nieprzyjacielsku ziemiê jegonajechaæ i prosi³, aby mu pewn¹ iloœæ zbrojnych ludzi na pomoc przeznaczyli.Kapitu³y jednak zbrojnych ludzi daæ nie mog³y, poniewa¿ ani one, ani biskupiich nie mieli, zgodzi³y siê natomiast pobraæ od kmieci koœcielnych po osiemgroszy pieniêdzmi, oœwiadczaj¹c gotowoœæ wydania ekskomuniki i interdyktu natych, którzy tych oœmiu groszy odmówi¹147.Na³o¿ywszy takie na kmieci pobory,arcybiskup i biskupi zebrali pieni¹dze i arcybiskup ze swoj¹ kapitu³¹ uczci³króla dwustu grzywnami groszy, gdy ten, d¹¿¹c z wojskiem do ziem ruskich,zatrzyma³ siê w zamku sandomierskim.34 O zdobyciu zamku be³zkiego.Tego¿ roku najjaœniejszy król Ludwik ze swymiWêgrami obieg³ zamek Be³z, krakowianie zaœ, sandomierzanie i sieradzanie zeswej strony obiegli zamek Che³m, po zdobyciu którego pod¹¿yli do króla pana doBe³za.Pomimo, ¿e Be³z by³ zamkiem mocno obwarowanym i trudnym do zdobycia,za³oga jego straci³a nadziejê utrzymania siê, i ksi¹¿ê be³zki Jerzy, zapoœrednictwem ksiêcia litewskiego Kiejstuta z Trok, zda³ siê na ³askê królapana i zamek Be³z jemu odst¹pi³, od króla zaœ, z ³aski jego i szczodrobliwoœci,otrzyma³ inny zamek Lubaczów i sto grzywien dochodu z ¿up (solnych) w Bochni.147 Tekst niezupe³nie zrozumia³y; t³umaczy³em pod³ug Sommersberga.D³ugoszwprost powiada, ¿e biskupi odmówili pieniê¿nego wsparcia, którego siê z ichw³oœci domagano; o wyp³acie zaœ 200 grzywien nic nie wspomina (przypis J.¯erbi³³y).35 O œmierci ksiêcia Kazka i o przy³¹czeniu jego zamków i w³adztw do KoronyKrólestwa Polskiego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]