Bradbury Ray Kroniki Marsjanskie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Spender pozwoli� ogniowiprzygasn��.- Hej, dorzu� no drewna, Spender! - rzuci� Biggs, zerkaj�c na niego przezmoment, po czym wróci� do swej butelki.- Której� nocy Ginnie i ja.M�czyzna nazwiskiem Schoenke uj�� akordeon i wyci�� par� ho�ubców, wzbijaj�ctuman kurzu.- Ohoho, ja �yj�! -wykrzykn��.- Hej! - rykn�li pozostali, odrzucaj�c puste talerze.Trzech ustawi�o si� wrz�dek, wymachuj�c nogami niczym tancerki w rewii, do wtóru g�o�nych �artów.Pozostali zacz�li klaska�, domagaj�c si� dalszych wyst�pów.Cheroke �ci�gn��koszul�, ukazuj�c spocon� nag� pier�, i zawirowa� w ta�cu.Blask ksi�yca pada�na jego ostrzy�one naje�a w�osy i m�od�, g�adko wygolon� twarz.Na dnie morza wiatr poruszy� s�aby opar.Stoj�ce na szczycie gór wielkiekamienne fasady spogl�da�y oboj�tnie na srebrzyst� rakiet� i male�kie ognisko.Ha�as stawa� si� g�o�niejszy - coraz wi�cej cz�onków za�ogi do��cza�o dozabawy.Kto� przytkn�� do ust organki, inny zacz�� gra� na owini�tym serwetk�grzebieniu.Otwarto i opró�niono kolejnych dwadzie�cia butelek.Biggs zatacza�si� wokó� i wymachuj�c r�koma, dyrygowa� tancerzami.- Prosimy, kapitanie! - krzykn�� Cheroke, zawodz�c piosenk�.Kapitan musia� do��czy� do ta�ca, cho� wcale nie mia� na to ochoty; jego twarzby�a �miertelnie powa�na.Spender obserwowa� go, my�l�c: �Biedaku, co to zanoc.Nie wiedz� nawet, co robi�.Powinni byli odby� specjalny kurs orientacyjnyprzed lotem na Marsa, wtedy wiedzieliby, jak patrze�, porusza� si� i cho� przezkilka dni zachowywa� si� przyzwoicie".- Wystarczy.- Kapitan od��czy� si� od reszty i usiad�, t�umacz�c si�zm�czeniem.Spender spojrza� na jego pier�.Wcale nie porusza�a si� szybciej,nie dostrzeg� te� �ladu potu.Akordeon, organki, wino, krzyki, ta�ce, zawodzenie, szcz�k naczy�, �miech.Biggs potykaj�c si� dotar� na brzeg marsja�skiego kana�u.Przyniós� ze sob�sze�� pustych butelek i teraz ciska� je kolejno w g��bok�, b��kitn� wod�.Flaszki ton�y z pró�nym, g�uchym bulgotem.- Chrzcz� ci�, chrzcz� ci�, chrzcz� ci�.- wybe�kota� Biggs.- Chrzcz� ci�Kana�em, Kana�em Biggsa.Zanim ktokolwiek zd��y� zareagowa�, Spender zerwa� si� na nogi, przeskoczy�ogie� i stan�� obok pijanego m�czyzny.Uderzy� Biggsa raz w z�by i raz w ucho.Ten zachwia� si� i run�� do kana�u.Spender us�ysza� dono�ny plusk i czeka� wmilczeniu, aby Biggs wygramoli� si� z powrotem na kamienny brzeg.Do tego czasupozostali przytrzymali go ju�.- Hej, co ci� gryzie, Spender? - pytali.Biggs wyd�wign�� si� na brzeg i stan��, ociekaj�c wod�.Ujrzawszy m�czyznprzytrzymuj�cych Spendera, mrukn�� no" i ruszy� naprzód.- Wystarczy - warkn�� kapitan Wilder.Towarzysze Spendera pu�cili go.Biggsprzystan�� i obejrza� si� na dowódc�.- W porz�dku, Biggs, przebierz si� w co� suchego.Wy tam, nie przeszkadzajciesobie! Spender, chod� ze mn�!M�czy�ni podj�li przerwan� zabaw�.Wilder odszed� kawa�ek, po czym spojrza�wprost na Spendera.- Mo�e zechcia�by pan wyja�ni� mi, co si� sta�o? - spyta�.Spender patrzy� wg��b kana�u.- Nie wiem.By�o mi wstyd.Za Biggsa, za nas wszystkich i za ten ha�as.Chryste, co za przedstawienie.- Odbyli d�ug� podró�.Musz� si� rozerwa�.- Gdzie si� podzia�a ich przyzwoito��, kapitanie? Ich godno��, poszanowanieodmienno�ci?-Jest pan zm�czony i inaczej spogl�da na pewne rzeczy, Spender.P�aci pangrzywn�, pi��dziesi�t dolarów.- Tak jest.Po prostu pomy�la�em, �e oni patrz�, jak robimy z siebie g�upców.-Oni?- Marsjanie, niewa�ne - �ywi czy martwi.- Niew�tpliwie martwi - stwierdzi� kapitan.- S�dzi pan, i� wiedz�, �e tujeste�my?- Czy� stare nie wyczuwa zawsze nadej�cia nowego?- Chyba tak.Gada pan, jakby wierzy� w duchy.- Wierz� w rzeczy, których dokonano, a na Marsie istniej� �lady, �e dokonano tumnóstwa rzeczy.S� tu ulice, domy, pewnie tak�e ksi��ki, wielkie kana�y ipomieszczenia, w których trzymano, je�li nie konie, to inne domowe zwierz�ta.Mo�e dwunastonogie, kto wie? Wsz�dzie, gdzie spojrz�, dostrzegam rzeczyzdradzaj�ce �lady u�ycia.Dotykano ich, wykorzystywano przez ca�e wieki.Je�li zatem pyta mnie pan, czy wierz� w ducha u�ywanych rzeczy, to owszem,wierz�.To wszystko tu jest.Wszystkie przedmioty, niegdy� tak powszechne.Góryte� mia�y kiedy� w�asne nazwy.I nigdy nie zdo�amy wykorzysta� ich, nie czuj�csi� przy tym niezr�cznie.Nie przywykniemy do tych gór: nadamy im nowe nazwy,ale nigdy nie zabrzmi� one w�a�ciwie, bowiem stare nazwy istniej� gdzie�,skryte w otch�ani czasu, i to w�a�nie one kszta�towa�y niegdy� te szczyty.Imiona, które nadamy kana�om, górom i miastom, sp�yn� po nich niczym woda pokaczce.Niewa�ne, jak bardzo b�dziemy próbowali, nigdy nie zdo�amy dotkn��sedna Marsa.A potem zacznie nas to z�o�ci� i wie pan, co zrobimy? Zniszczymygo.Zedrzemy z niego skór�, aby nada� mu nowe oblicze.- Nie zrujnujemy Marsa - zaprotestowa� kapitan.-Jest zbyt wielki i zbytpi�kny.- Tak pan s�dzi? My, Ziemianie, mamy talent do niszczenia wielkich pi�knychrzeczy.Tylko dlatego nie umie�cili�my budek z hot dogami po�rodku egipskiej�wi�tyni w Karnaku, �e le�y ona na uboczu i przez to nie przyci�ga handlowców.Poza tym Egipt to tylko drobna cz�stka Ziemi.Tutaj jednak ca�y �wiat jeststary i obcy, a my musimy gdzie� si� osiedli� i zacz�� wszystko psu�.Kana�owinadamy imi� Rockefellera, górze - króla Jerzego, morzu -Duponta; ochrzcimy te�miasta nazwiskami Lincolna, Rooseyelta i Coolidge'a i nic nie b�dzie tak, jakpowinno, bowiem miejsca te maj� swe w�a�ciwe nazwy.- To praca dla was, archeologów.Wy musicie odnale�� stare nazwy, a my b�dziemyich u�ywa�.- Kilku ludzi przeciwko pot�dze interesów.- Spender spojrza� na pasmo�elaznych gór.- Oni wiedz�, �e przybyli�my tu dzisiaj, aby naplu� im do wina,i zapewne nas nienawidz�.Kapitan potrz�sn�� g�ow�.- Nie wyczuwam tu nienawi�ci.- Przez moment s�ucha� szmeru wiatru.- S�dz�c zwygl�du ich miast, byli ludem filozofów, ceni�cych pi�kno i sztuk�.Akceptowalito, co ich spotyka�o.Wiemy przecie�, �e pogodzili si� nawet ze �mierci� ca�ejswej rasy.Nigdzie nie wida� �ladów ostatniej i rozpaczliwej walki, któraporuszy�aby ich miasta.Wszystko, co dot�d ogl�dali�my, pozosta�o nietkni�te.Prawdopodobnie nie maj� nic przeciw naszej obecno�ci, tak samo jak nieprotestowaliby, gdyby na ich trawnikach zacz�y bawi� si� dzieci, bowiempojmowali dok�adnie dzieci�ce pragnienia.Zreszt� mo�e zetkni�cie z tym �wiatemodmieni nas na lepsze.Czy dostrzeg� pan ów szczególny spokój, jaki ogarn�� naszych ludzi, póki Biggsnie zmusi� ich do zabawy? Sprawiali wra�enie dziwnie pokornych i przera�onych.Teraz wiemy, �e daleko nam do doskona�o�ci.Jeste�my jak dzieci w pajacykach, zkrzykiem bawi�ce si� rakietami i atomami - g�o�ne i pe�ne �ycia.Jednak pewnegodnia Ziemia stanie si� taka jak Mars dzisiaj.To nas otrze�wi.Podobnedo�wiadczenie stanowi lekcj� pogl�dow� w dziedzinie cywilizacji.Mars wiele nasnauczy.A teraz niech pan podniesie g�ow�.Wracajmy i udawajmy, �e �wietnie si�bawimy.Ale grzywn� i tak pan zap�aci.* * *Przyj�cie nie sz�o zbyt dobrze.Nad martwym morzem zerwa� si� wiatr.Zacz��kr��y� wokó� za�ogi, wokó� kapitana i Jeffa Spendera, którzy tymczasem wrócilido pozosta�ych.Wiatr wzbija� w powietrze chmury py�u, atakuj�c niestrudzeniel�ni�c� rakiet� i akordeon.Kurz wciska� si� w szczeliny organków, wpada� dooczu, za� wiatr nuci� wysok� melodyjn� pie��.A� wreszcie, równie nagle, jaksi� wcze�niej pojawi�, wiatr ucich�.Jednak�e zabawa tak�e si� sko�czy�a [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pdf > download > pobieranie > ebook

Menu

Podobne