Ursula K. Le Guin Swiat Rocannona (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dostali wod�, mi�so i �wie�ezio�a w drewnianych misach, podczas gdy czyszczono ich zakurzone ubrania, agromadka dzieci, ruchliwych jak �ywe srebro, karmi�a i pie�ci�a dwa wiatrogony.Po kolacji cztery dziewcz�ta z wioski zata�czy�y dla nich.Ten taniec bezmuzyki by� tak szybki i lekki, �e tancerki wygl�da�y jak bezcielesne zjawy, jakprzelotna, nieuchwytna gra �wiate� i cieni.Rocannon z u�miechem zadowoleniaspojrza� na Kyo, który jak zwykle siedzia� u jego boku.Ma�y Fian powa�nieodwzajemni� jego spojrzenie i powiedzia�:- Ja tu zostan�, Olhorze.Rocannon powstrzyma� cisn�cy mu si� na usta okrzyk zaskoczenia i przez jaki�czas przygl�da� si� tancerkom, tkaj�cym w blasku ognia zmienny, niematerialnywzór ta�ca.Z ciszy prz�d�y swoj� muzyk�, a� w my�li patrz�cego z wolnawkrada�o si� jakie� niesamowite uczucie.Na drewnianych �cianach migota�yodblaski ognia:- Przepowiedziane by�o, �e W�drowiec b�dzie sobie wybiera� towarzyszy.Na jaki�czas.Sam nie wiedzia�, czy to on si� odezwa�, czy Kyo, czy te� te s�owa podsun�a mupami��.S�ysza� je we w�asnych my�lach i w my�lach Kyo.Tancerki rozbieg�y si�,ich cienie mign�y pospiesznie na �cianach, rozpuszczone w�osy jednej z nichzab�ys�y na moment w �wietle.Taniec bez muzyki by� sko�czony, tancerki, którenie mia�y innych imion ni� �wiat�o i cie�, znieruchomia�y.Wzór, który on i Kyotkali mi�dzy sob�, dobieg� ko�ca, pozostawiaj�c po sobie cisz�.VIIIPomi�dzy silnie bij�cymi skrzyd�ami swego wiatrogona Rocannon dojrza� skalistezbocze, chaos g�azów stercz�cych z przodu i z ty�u, w gór� i w dó�.Wiatrogon,mozolnie pn�cy si� ku prze��czy, niemal zamiata� ziemi� lewym skrzyd�em.Rocannon za�o�y� pasy na uda, poniewa� niespodziewany podmuch wiatru móg�wytr�ci� wierzchowca z równowagi, oraz kombinezon dla ochrony przed zimnem.Zanim siedzia� Yahan, zawini�ty we wszystkie p�aszcze i futra, jakie obaj mieli,a mimo to tak przemarzni�ty, �e przywi�za� sobie r�ce do siod�a obawiaj�c si�,i� nie zdo�a si� utrzyma�.Mogien, który na mniej obci��onym wiatrogoniewysun�� si� znacznie do przodu, znosi� ch�ód i wysoko�� o wiele lepiej.Walk�,jak� wypowiedzieli górom, przyjmowa� z dzik� rado�ci�.Pi�tna�cie dni wcze�niej opu�cili ostatni� wiosk� Fiia, po�egnali si� z Kyo iwyruszyli ku najszerszej - jak im si� wydawa�o - prze��czy.Fiia nie udzieliliim �adnych wskazówek; na ka�d� wzmiank� o podró�y przez góry milkli i odwracaliwzrok.Pocz�tkowo nie napotkali �adnych trudno�ci, ale kiedy dotarli wy�ej, wiatrogonyzacz�y si� szybko m�czy�.Rozrzedzone powietrze nie zapewnia�o im dostatecznejilo�ci tlenu.Jeszcze wy�ej trafili na mróz i zmienn�, zdradliw� pogod�, typow�dla du�ych wysoko�ci.W ci�gu ostatnich trzech dni przebyli najwy�ej pi�tna�ciekilometrów, z czego wi�kszo�� w z�ym kierunku.Ludzie g�odowali, �eby zapewni�wiatrogonom dodatkowe porcje suszonego mi�sa; tego ranka Rocannon odda� imwszystko, co zosta�o w torbie, poniewa� gdyby dzisiaj nie przedostali si� przezprze��cz, musieliby zawróci� do lasów, polowa� i odpoczywa�, a potem zaczyna�wszystko od pocz�tku.Zdawa�o im si�, �e s� na dobrej drodze ku prze��czy, alespoza gór na wschodzie wia� przera�liwie ostry wiatr, a niebo przes�oni�yci�kie, bia�e chmury.Mogien nadal prowadzi�, a Rocannon zmusza� swojegowierzchowca, �eby pod��a� jego �ladem; poniewa� w tej nie ko�cz�cej si�,okrutnej w�drówce przez góry Mogien by� jego przewodnikiem.Rocannon niepami�ta� ju�, dlaczego chcia� jecha� na po�udnie, pami�ta� tylko, �e nie wolnomu si� zatrzyma�, �e musi jecha� dalej.Ale bez pomocy Mogiena nie móg� tegodokona�.- My�l�, �e to w�a�nie jest twoje królestwo-powiedzia� mu poprzedniegowieczora, kiedy omawiali tras� na nast�pny dzie�; a Mogien, rozgl�daj�c si� porozleg�ym, mro�nym pejza�u szczytów i przepa�ci, ska�, �niegu i szarego nieba,odpar� z ksi��c� pewno�ci� siebie:- Tak, to jest moje królestwo.Wo�a� teraz, a Rocannon usi�owa� zach�ci� swego wiatrogona do lotu, wypatruj�cspomi�dzy oszronionych rz�s jakiej� przerwy w bezkresnym chaosie.Dostrzeg� j�,wyrw�, dziur� w dachu planety; skaliste zbocze urywa�o si� nagle, a w dolerozci�ga�a si� bia�a pustka - prze��cz.Po drugiej stronie omiatane wichremszczyty gin�y w g�stniej�cych k��bach �niegu.Rocannon znajdowa� si�dostatecznie blisko, �eby widzie� beztrosk� twarz Mogiena i s�ysze� jego krzyk,wibruj�cy, przenikliwy, wojenny okrzyk zwyci�stwa.Trzyma� si� z ty�u zaMogienem lec�c po�ród bia�ych chmur nad bia�� dolin�.Wokó� nich ta�czy�yp�atki �niegu; tutaj, w swoim królestwie, w miejscu swoich narodzin, �nieg niespada� na ziemi�, tylko wirowa� bez ko�ca w migotliwym ta�cu.Przeci��ony, nawpó� zag�odzony wiatrogon dysza� j�kliwie za ka�dym uderzeniem wielkich,pasiastych skrzyde�.Mogien zwolni�, �eby nie zgubili go w tej zamieci, alewci�� par� do przodu, a oni lecieli za nim.Za mglist�, wiruj�c� zas�on� �niegu zaja�nia� s�aby poblask, odleg�e, z�otawel�nienie.Ogromne pola czystego, nieskazitelnego �niegu po�yskiwa�y bladymz�otem.Naraz wiatrogony wlecia�y w obszar czystego powietrza.Ziemia umkn�aim spod nóg.Daleko w dole, wyra�nie widoczne mimo odleg�o�ci, le�a�y doliny,jeziora, po�yskliwy j�zor lodowca, zielone po�acie lasu.Wierzchowiec Rocannonazachwia� si� i run�� jak kamie� w dó� z uniesionymi skrzyd�ami.Yahan krzykn��z przera�enia, a Rocannon zamkn�� oczy i mocno chwyci� si� siod�a.Skrzyd�a uderzy�y i za�opota�y, uderzy�y ponownie; upadek przerodzi� si� wd�ugi, szybuj�cy ze�lizg, coraz wolniejszy, a� wreszcie ruch usta�.Wiatrogondr��c przycupn�� w skalistej dolinie.Nie opodal ogromny wierzchowiec Mogienapróbowa� po�o�y� si� na ziemi.Mogien ze �miechem zeskoczy� z jego grzbietu izawo�a�:- Ju� po wszystkim, uda�o si�! - Podszed� do nich, jego ciemna, wyrazista twarzja�nia�a triumfem.- Teraz moje królestwo rozci�ga si� po obu stronach gór,Rokananie!.Tutaj mo�emy rozbi� obóz na noc.Jutro wiatrogony b�d� mog�yzapolowa� tam w dole, w�ród drzew, a my zaczniemy schodzi� na piechot�.Chod�,Yahanie.Yahan, skurczony na siodle, nie móg� si� poruszy�.Mogien wzi�� go na r�ce ipomóg� mu po�o�y� si� w os�oni�tym miejscu pod stercz�cym g�azem.Os�ona by�apotrzebna, gdy� wia� zimny, przenikliwy wiatr, a popo�udniowe s�o�ce dawa�orównie ma�o ciep�a co Wielka Gwiazda, b�yszcz�ca jak okruch kryszta�u napo�udniowym zachodzie.Podczas gdy Rocannon zdejmowa� uprz�� z wiatrogonów,angyarski ksi�� zajmowa� si� jego s�u��cym, próbuj�c go rozgrza�.Nie by�o zczego zrobi� ogniska - wci�� jeszcze znajdowali si� wysoko ponad granic�lasów.Rocannon zdj�� swój kombinezon i mimo s�abych, trwo�liwych protestów Yahanaubra� we� ch�opca, a sam zawin�� si� w futra.Ludzie i wiatrogony, st�oczenirazem dla ciep�a, podzielili mi�dzy siebie resztki wody i chleba Fiia [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pdf > download > pobieranie > ebook

Menu

Podobne