J.R.R. Tolkien Władca Piercieni 1 Drużyna Piercienia 1

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Skruszy� li�� w palcach i zaraz rozszed�si� s�odki, mi�y zapach.- Szcz�cie, �e je znalaz�em, bo to ro�lina lecznicza,a przynie�li j� do �ródziemia ludzie z zachodu.Nazwali j� athelas.Sta�a si�teraz rzadko�ci� i ro�nie tylko w miejscach, gdzie ci ludzie niegdy� mieszkalilub obozowali.Na pó�nocy nikt jej nie zna prócz nielicznych w�drowców,zapuszczaj�cych si� w dzikie pustkowia.Ma wielk� si��, ale na to, by uzdrowi�tak� ran�, mo�e si� okaza� za s�aba.Rzuci� li�cie do wrz�tku i przemy� ran�Froda.Rozszed� si� zapach tak orze�wiaj�cy, �e wszyscy doznali ukojenia irozja�ni�o im si� w g�owach.Ziele te� mia�o pewien wp�yw na ran�, bólz�agodnia� i uczucie lodowatego odr�twienia w boku sta�o si� mniej dotkliwe;rami� jednak pozosta�o martwe, Frodo nie móg� go podnie�� i nie w�ada� r�k�.Gorzko teraz �a�owa� szalonego post�pku i wyrzuca� sobie s�abo�� woli; terazbowiem zrozumia�, �e k�ad�c Pier�cie� pos�ucha� nie w�asnej ch�ci, lecznarzuconego �yczenia wrogów.Rozmy�la� z niepokojem, czy b�dzie ju� do ko�ca�ycia kalek� i jak podo�a dalszej w�drówce.By� tak s�aby, �e nie móg� utrzyma�si� na nogach.Nad tym samym pytaniem zastanawia�a si� w�a�nie reszta kompanii.Pr�dko doszlido wniosku, �e trzeba bez zw�oki opu�ci� Wichrowy Czub.- Przypuszczam - mówi� Obie�y�wiat - �e Nieprzyjaciel od kilku ju� dniobserwowa� to wzgórze.je�eli Gandalf tu by�, z pewno�ci� zmusili go doodej�cia i ju� nie wróci.W ka�dym razie po zapadni�ciu zmroku czyha na nastutaj wielkie niebezpiecze�stwo, to jest po wczorajszej napa�ci niew�tpliwe; nanic gorszego nie narazimy si� nigdzie indziej.Gdy rozwidni�o si� na dobre, zjedli spiesznie �niadanie i spakowali rzeczy.Frodo nie by� zdolny do marszu, wi�c rozdzielili wi�kszo�� baga�ów mi�dzysiebie, a rannego wsadzili na kucyka.W ci�gu paru ostatnich dni kuc poprawi�si� nad podziw, nabra� tuszy i si�, a przy tym zacz�� okazywa� przywi�zanie doswoich nowych panów, szczególnie do Sama.Bill Ferny musia� go rzeczywi�cieokrutnie traktowa�, je�eli kucykowi podró� przez pustkowie wydawa�a si�przyjemniejsza od dotychczasowego losu.Ruszyli na po�udnie.Poci�ga�o to za sob� konieczno�� przeci�cia w poprzekgo�ci�ca, lecz stanowi�o najkrótsz� drog� na tereny zalesione.A w�drowcypotrzebowali opa�u, bo Obie�y�wiat wci�� powtarza�, �e dla Froda niezb�dne jestciep�o, zw�aszcza noc�, kiedy w dodatku ognisko zapewni wszystkim jakie takiebezpiecze�stwo.Obie�y�wiat zamierza� te� skróci� podró� �cinaj�c na prze�ajszerok� p�tl� go�ci�ca, który na wschód od Wichrowego Czuba zatacza� wielki �ukku pó�nocy.Posuwali si� z wolna i ostro�nie, obchodz�c po�udniowe stoki wzgórza, i wkrótceznale�li si� na skraju go�ci�ca.Nie by�o tu ani �ladu je�d�ców.Kiedy jednakspiesznie przebiegali na drug� stron�, us�yszeli dwa okrzyki w oddali: jedenzimny g�os co� zawo�a�, drugi mu odpowiedzia�.Dr��c skoczyli naprzód kug�stwinie zaro�li.Teren opada�, lecz by�o to dzikie bezdro�e; krzaki ikar�owate drzewa ros�y zbitymi k�pami, ale mi�dzy nimi ci�gn�y si� odkryteprzestrzenie.Trawa by�a sk�pa, szorstka i szara, li�cie na krzewach przywi�d�ei ju� przerzedzone.Okolica zia�a smutkiem.W�drowali przez ni� mozolnie ipos�pnie.Wlekli si� nie mówi�c ze sob� wiele.Frodowi serca si� �ciska�o, gdypatrza� na przyjació� id�cych ze spuszczonymi g�owami, zgarbionych podbrzemieniem.Nawet Obie�y�wiat zdawa� si� zm�czony i przybity.Nim sko�czy� si� pierwszy dzie� marszu, rana znów bardzo Froda rozbola�a, leczprzez d�ugi czas nic o tym nie wspomina� towarzyszom.Up�yn�y cztery dni, ateren i krajobraz niewiele si� zmieni�y, tylko Wichrowy Czub stopniowo mala� zanimi, a odleg�e góry przed nimi majaczy�y nieco bli�ej.Wszak�e od owych dwóchokrzyków nie us�yszeli ani nie zobaczyli nic, co by �wiadczy�o, �eNieprzyjaciel zauwa�y� ucieczk� i �ciga zbiegów.L�kali si� ciemno�ci i czuwalipo dwóch na zmian� przez ca�e noce, w ka�dej chwili przygotowani na to, �e zszarzyzny nocnej w m�tnym �wietle zasnutego chmurami ksi�yca wy�oni� si� nagleczarne cienie; nic jednak si� nie ukaza�o i nie z�owili s�uchem innego szmeruprócz westchnie� suchych li�ci i traw.Ani razu te� nie mieli takiegoprzeczucia obecno�ci z�ych si�, jakie ich nawiedzi�o przed napa�ci� w kotlinie.Nadzieja, �e je�d�cy ju� znów zgubili ich trop, wydawa�a si� wszak�enieuzasadniona.Mo�e Nieprzyjaciel tylko czeka�, przygotowuj�c zasadzk� wjakim� ciasnym k�cie?Pod koniec pi�tego dnia teren znów zacz�� si� po trosze wznosi� wyprowadzaj�cich z szerokiej, p�ytkiej doliny, do której zeszli.Przewodnik wytyczy� terazkurs z powrotem na pó�noco-wschód i w szóstym dniu osi�gn�li szczyt wyd�u�onego�agodnego grzbietu; st�d zobaczyli w oddali st�oczone bez�adnie zalesionewzgórza, u ich stóp wij�cy si� do�em go�ciniec.Po prawej r�ce szara rzekab�yszcza�a blado w nik�ym s�o�cu.Gdzie� bardzo daleko migota�a druga rzeka wkamiennej dolinie na pó� przes�oni�tej mg��.- Obawiam si�, �e b�dziemy musieli wróci� na pewien czas na go�ciniec -powiedzia� Obie�y�wiat.- Doszli�my, jak si� zdaje, nad rzek� Hoarwell, któr�elfy nazywaj� Mitheithel.Wyp�ywa ona z Wrzosowisk Etten, z krainy trollów napó�noc od Rivendell, i dalej na po�udniu wpada do Grzmi�cej Rzeki.Niektórzy j�te� nazywaj� Szar� Wod� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pdf > download > pobieranie > ebook

Menu

Podobne