[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zerwa� si� z kamienia iodwróci�; ku swemu zdumieniu zobaczy� tylko Boromira i na jego twarzy przyjaznyu�miech.- Niepokoi�em si� o ciebie - powiedzia� Boromir zbli�aj�c si� nieco.- Je�eliAragorn nie myli� si� i orkowie rzeczywi�cie s� tu�, �aden z nas, a szczególniety nie powiniene� si� oddala� od dru�yny.Zbyt wiele od ciebie zawis�o.Pozatym mnie tak�e ci�ko na sercu.Czy pozwolisz mi zosta� i pogada� z tob�, skoroci� znalaz�em? Rozmowa doda ci otuchy.W gromadzie ka�da wymiana zda� zmieniasi� w rozwlek�� narad�.We dwóch pr�dzej mo�e dojdziemy do najm�drzejszychdecyzji.- Bardzo jeste� poczciwy - odpar� Frodo - ale nie s�dz�, by jakakolwiek rozmowamog�a mi pomóc.Wiem bowiem, co powinienem zrobi�, a wstrzymuje mnie od tegostrach.Tak, Boromirze: strach!Boromir sta� w milczeniu.Wodogrzmoty hucza�y nieustannie.Wiatr szele�ci� wga��ziach drzew.Frodo zadr�a�.Nagle Boromir przysun�� si� i siad� obok hobbita.- Czy nie przysz�o ci na my�l - rzek� - �e mo�e dr�czysz si� niepotrzebnie?Chcia�bym ci dopomóc.W trudnym wyborze potrzebujesz rady.Czy przyjmiesz j�ode mnie?- Zdaje si�, �e z góry wiem, jakiej mi udzielisz rady, Boromirze - odpar�Frodo.- Uzna�bym j� za g�os m�dro�ci, gdyby mnie serce nie ostrzeg�o.- Serce ci� ostrzeg�o? Przed czym? - �ywo spyta� Boromir.- Przed zw�ok�.Przed drog� z pozoru �atwiejsz�.Przed odrzuceniem brzemienia,które mi powierzono.Przed.tak, musz� i to powiedzie�.przed zaufaniemsile i szczero�ci ludzi.- A jednak ich si�a z dawna broni�a ci� w twoim dalekim kraiku, chocia� nic otym nie wiedzia�e�.- Nie w�tpi� o m�stwie twojego plemienia.Ale �wiat si� zmieni�.Mury groduMinas Tirith s� mocne, nie do�� wszak�e pot�ne.Je�li zawiod�, co wtedy?- Polegniemy �mierci� walecznych w boju.Lecz pozosta�a nam jeszcze nadzieja,�e mury nie zawiod�.- Nie ma nadziei, póki istnieje Pier�cie� - rzek� Frodo.- Aha! Pier�cie�! - powiedzia� z b�yskiem w oku Boromir.- Pier�cie�! Dziwnezrz�dzenie losu, �e tak wielka trwoga i tyle w�tpliwo�ci dr�czy nas z powodutak drobnego przedmiotu! Tak drobnego! I ledwie raz, przez jedno mgnieniewidzia�em go w domu Elronda.czy nie móg�by� mi go znów cho� na chwil�pokaza�?Frodo podniós� wzrok na Boromira.nagle mróz �cisn�� mu serce.Dojrza� w oczachwojownika dziwny b�ysk, jakkolwiek twarz jego wci�� by�a �agodna i przyjazna.- Lepiej, by pozosta� w ukryciu - odpar�.- Jak chcesz.Nie nalegam - powiedzia� Boromir.- Mo�e przynajmniej mówi� o nimpozwolisz? Bo zdaje mi si�, �e nies�usznie my�lisz wy��cznie o jego pot�dze wr�kach Nieprzyjaciela, zawsze o jego z�ym u�ytku, nigdy za� o dobrym.�wiat si�zmienia, sam to zauwa�y�e�.Minas Tirith padnie, je�eli Pier�cie� b�dzieistnia�.Pomy�l jednak! Tak by si� sta�o, gdyby Pier�cie� by� w r�kuNieprzyjaciela.Czemu� by nie mia�o sta� si� inaczej, gdyby pozosta� w naszymr�ku?- By�e� przecie� na Radzie - odpar� Frodo - nie mo�emy go u�y�, a wszystko, cosi� za jego spraw� dokona, obraca si� zawsze na z�e.Boromir wsta� i zacz�� niespokojnie przechadza� si� po ��czce.- A wi�c chcesz i�� dalej! - krzykn��.- Gandalf, Elrond.wszyscy ci.nauczyli ci� tej �piewki! Mo�e maj� swoje w�asne racje po temu.Bo dla elfów,pó�elfów i czarodziejów mo�e to by�aby rzeczywi�cie kl�ska.Nieraz jednakmia�em ju� w�tpliwo�ci, czy przez ich usta przemawia m�dro��, czy te� tylkoboja��! Ale niech ka�dy troszczy si� o w�asne plemi�! Ludzie czystego serca niedadz� si� skazi�.Nas, w Minas Tirith, zahartowa�a wielowiekowa próba.Niepot�gi czarodziejów pragniemy, lecz si�y do w�asnej obrony, do obrony s�usznejsprawy.Oto w najci�szej dla nas chwili los sprawi�, �e znalaz� si� Pier�cie�W�adzy! Powiadam ci, to dar losu, dar dla wrogów Mordoru.By�oby szale�stwemnie u�y� go, nie u�y� przeciw Nieprzyjacielowi jego w�asnej broni.Tylkonieustraszeni i bezwzgl�dni osi�gaj� zwyci�stwo.Ile� móg�by zdzia�a� Aragorn!A je�li on odmawia - Boromir! Pier�cie� da�by mu pot�g� w�adzy.Jakpierzcha�yby przede mn� zast�py Mordoru! Jak garn�liby si� ludzie pod mojesztandary!Boromir biega� po ��ce tam i sam, krzycz�c coraz g�o�niej.Zdawa�o si�, �eniemal zapomnia� o obecno�ci Froda, rozprawiaj�c o murach i or�u, o zbrojeniuwojsk; snu� plany wielkich sojuszów i chwalebnych zwyci�stw, rozbija� w proch iw py� Mordor, widzia� siebie w glorii najmo�niejszego z królów, dobrotliwego im�drego w�adcy.nagle przystan�� i zamachn�� r�kami.- A oni ka�� nam go odrzuci�! - krzykn��.- Nie sprzeciwia�bym si�, gdybychodzi�o naprawd� o zniszczenie.To by mo�e nie by�o najgorsze, gdyby rozumpozwala� �ywi� bodaj iskr� nadziei, �e si� uda.Ale to si� uda� nie mo�e.Ca�yplan, który nam narzucono, polega na tym, �e nizio�ek pójdzie na o�lep doMordoru i u�atwi tym sposobem Nieprzyjacielowi zagarni�cie Pier�cienia.Szale�stwo! Z pewno�ci� sam to rozumiesz, przyjacielu - zwróci� si�niespodzianie znów do Froda.- Powiedzia�e�, �e si� boisz.Je�li tak,najm�niejszy nawet musi wybaczy� ci ten l�k.Ale czy nie jest to raczej bunttwego zdrowego rozs�dku?- Nie, to strach - odpar� Frodo.- Po prostu strach.Ciesz� si� jednak, �eprzemówi�e� do mnie tak otwarcie.Rozja�ni�o mi si� w g�owie.- A wi�c pójdziesz do Minas Tirith! - zawo�a� Boromir.Oczy mu b�yszcza�y,twarz mia� rozognion�.- �le mnie zrozumia�e� - rzek� Frodo.- Ale zgodzisz si� pój�� do Minas Tirith przynajmniej na krótki czas? - nalega�Boromir.- Nasz gród le�y niedaleko, niewiele te� dalej z niego do Mordoru ni�st�d.Od dawna w�drujemy przez Dzikie Kraje i przydadz� ci si� najnowszewiadomo�ci o poczynaniach Nieprzyjaciela, zanim podejmiesz jaki� krok ze swejstrony.Chod� ze mn�, Frodo! - namawia�.- Powiniene� nabra� si� przed trudnymwyczynem, je�li ju� koniecznie chcesz go dokona�.- Po�o�y� r�k� na ramieniuhobbita gestem przyjacielskim, lecz dr�enie tej r�ki zdradzi�o Frodowi, �eBoromir z trudem t�umi podniecenie.Hobbit cofn�� si� �ywo i z przera�eniemspojrza� na ros�ego cz�owieka, który wzrostem przewy�sza� go niemal dwukrotnie,a si�� zapewne jeszcze bardziej.- Dlaczego patrzysz na mnie tak nie�yczliwie? - rzek� Boromir.- Nie jestemz�odziejem ani zbójc�.Potrzeba mi twego Pier�cienia, teraz ju� o tym wiesz,ale r�cz� ci s�owem, �e nie pragn� go sobie zatrzyma�.Czy nie pozwolisz, �ebymbodaj wypróbowa� swój plan? U�ycz mi Pier�cienia!- Nie! Nie! - krzykn�� Frodo.- Rada mnie go powierzy�a.- W�asnemu szale�stwu b�dziecie zawdzi�cza� swoj� kl�sk�! - wrzasn�� Boromir.-Krew si� we mnie burzy na t� my�l.To ob��d! Uparty ob��d! Z w�asnej wolichcesz i�� na �mier� i zaprzepa�ci� nasz� spraw�! Je�eli kto� ze �miertelnychmo�e ro�ci� prawa do Pier�cienia, to raczej ludzie z Numenoru, a nie wy,nizio�ki! Dorwali�cie si� do niego tylko wskutek nieszcz�liwego przypadku.Móg� przecie� dosta� si� mnie.Powinien by� mój! Oddaj mi go!Frodo nie odpowiedzia�, lecz odskoczy� tak, �e ogromny g�az dzieli� go odBoromira [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

orla.opx.pl