[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Cieszyło to wojowników, a ja domyślałem się przyczyny: wiatr od morza mógł powstrzymać zejście mgły ze wzgórz.Tak w istocie było.O zmroku wstrzymano prace przy fortyfikacjach i, ku memu zdumieniu, Rothgar wydał kolejną ucztę, niezwykle wystawną; i tego wieczora patrzyłem, jak Buliwyf i Herger, i wszyscy pozostali wojownicy pili dużo miodu i hulali tak, jak gdyby nie trapiły ich żadne doczesne troski, oraz dogadzali sobie z niewolnicami, aż wreszcie wszyscy pogrążyli się w letargicznym, równym śnie.Później dowiedziałem się również i tego, że każdy z wojowników Buliwyfa wybrał spośród niewolnic jedną, którą darzył szczególnymi względami, chociaż bez wykluczania innych.Odurzony trunkiem Herger powiedział mi o kobiecie, którą sobie upodobał:- Umrze ona wraz ze mną, jeśli będzie trzeba.Zrozumiałem z tego, że każdy z wojowników Buliwyfa wybrał sobie jakąś kobietę, która miała umrzeć wraz z nim na stosie pogrzebowym; kobietę taką traktował z większą uprzejmością i dwornością niż inne.Ponieważ byli oni gośćmi w tym kraju, nie mieli własnych niewolnic, którym rodzina mogłaby nakazać złożenie siebie w ofierze.Otóż w początkowym okresie mojego pobytu pośród mieszkańców krainy Venden Normanki nie zbliżały się do mnie z powodu ciemnego koloru mojej skóry i włosów, ale wciąż szeptały i rzucały wiele spojrzeń w moim kierunku, chichocząc między sobą.Spostrzegłem, że te nie zawoalowane kobiety od czasu do czasu zasłaniały twarz własnymi dłońmi, zwłaszcza kiedy się śmiały.Wreszcie spytałem Hergera:- Dlaczego one tak czynią?Zapytałem go, ponieważ nie chciałem zachowywać się w sposób niezgodny z obyczajem Północy.- Te kobiety wierzą, że Arabowie są jak ogiery, słyszały bowiem taką pogłoskę - odparł Herger.Nie wzbudziło to bynajmniej mojego zdziwienia, z tego powodu: we wszystkich krajach, do których podróżowałem, a tak samo również w granicach okrężnych murów Miasta Pokoju, zaprawdę, w każdym miejscu, w którym ludzie gromadzą się i tworzą jakąś społeczność, przekonywałem się, że takie oto rzeczy są prawdą.Po pierwsze, że mieszkańcy danego kraju wierzą, iż ich zwyczaje są stosowne, właściwe i lepsze niż jakiekolwiek inne.Po drugie, że każdy cudzoziemiec, mężczyzna czy też kobieta, uważany jest za gorszego pod każdym względem, z wyjątkiem spraw rozrodczości.Tak więc Turcy uważają Persów za utalentowanych kochanków; Persowie czują respekt przed ludźmi czarnoskórymi; ci z kolei przed jakimiś innymi, i tak dalej; i tak to się toczy, czasami sądy takie powstają na podstawie przesłanek dostarczanych przez budowę genitaliów, czasami na podstawie przesłanek dostarczanych przez długość trwania samego aktu, czasami zaś na podstawie przesłanek dostarczanych przez szczególne umiejętności czy przybierane pozy.Nie potrafię powiedzieć, czy te Normanki naprawdę sądziły tak, jak mówił Herger, ale w istocie odkryłem, że były mną wielce zdumione z racji przeprowadzonego u mnie zabiegu chirurgicznego24, którego wykonywanie jest wśród nich nieznane, gdyż są to brudni barbarzyńcy.Co do sposobu odbywania schadzek, kobiety te są hałaśliwe i pełne energii oraz wydzielają taką woń, że musiałem wstrzymywać oddech w czasie trwania aktu; mają one również skłonność do brykania i kręcenia się, drapania i gryzienia, tak że mężczyzna może zostać zrzucony ze swego wierzchowca, jak mówią o tym Normanowie.Co do mnie, uznałem całą tę sprawę za ból raczej niż przyjemność.Normanowie mówią o tym akcie: „Stoczyłem bitwę z taką lub inną kobietą” i dumnie pokazują błękitne sińce i otarcia swoim towarzyszom, tak jak gdyby były to prawdziwe rany wojenne.Natomiast mężczyźni ci nigdy nie uczynili żadnej kobiecie krzywdy, którą mógłbym spostrzec.Tej nocy, kiedy wszyscy wojownicy Buliwyfa spali, zbytnio się obawiałem, aby pić albo śmiać się; bałem się powrotu wendoli.Oni jednakże nie powracali, toteż i ja w końcu zasnąłem, ale sen miałem niespokojny.Następnego zaś dnia nie było wiatru i wszyscy mieszkańcy królestwa Rothgara pracowali pełni poświęcenia i strachu; wszędzie rozmawiano o Korgonie, panowało przekonanie, iż zaatakuje on tej nocy.Rany po pazurach na mojej twarzy dokuczały mi teraz, ponieważ ściągały się w trakcie gojenia i sprawiały ból, kiedy tylko ruszyłem ustami, aby coś zjeść czy powiedzieć.Prawdą jest również, że wojownicze rozgorączkowanie opuściło mnie.Bałem się znów i pracowałem w milczeniu wraz z kobietami i starcami
[ Pobierz całość w formacie PDF ]