[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Koniecznie natomiast – naszymzdaniem –powinno siê omówiæ sam obrz¹dek egzorcyzmu, jaki winno siê – zgodnie zzaleceniamiKoœcio³a – odprawiæ nad ca³kowicie opêtanym – przyp.A.S.).Rytua³ wskazuje, w jaki sposób postêpowaæ nale¿y, i udziela egzorcystom(wyznaczonymprzez miejscowego biskupa – przyp.A.S.) rad bardzo rozumnych.G³Ã³wne tylko znich natym miejscu przypominamy.Kiedy wypadek opêtania zosta³ stwierdzony i kiedyktoœ zosta³delegowany do odprawienia egzorcyzmów:a) Wypada mu przygotowaæ siê do tej tak niezmiernie wa¿nej czynnoœci przezpokorn¹ iszczer¹ spowiedŸ, aby szatan nie móg³ egzorcystom wyrzucaæ w³asnych ich win; atak¿eprzygotowaæ siê postem i modlitw¹, gdy¿ niektóre czarty przed tymi tylkoœrodkami ustêpuj¹.b) Na ogó³ egzorcyzmy odbywaæ siê powinny w koœciele lub kaplicy, o ile dlawa¿nychpowodów nie jest wskazane dokonaæ ich w mieszkaniu prywatnym.W ¿adnym raziejednakegzorcysta nie powinien pozostawaæ sam na sam z opêtanym; w towarzystwie jegoznajdowaæsiê powinni œwiadkowie powa¿ni i pobo¿ni, a doœæ silni, by mogli powstrzymaæopêtanego wchwilach ataków.Jeœli chodzi o niewiastê, do powstrzymania jej u¿ywaæ nale¿ypos³ugiinnych powa¿nych niewiast, wypróbowanej roztropnoœci i cnoty; kap³an zaœ ma siêzachowaæz jak najwiêksz¹ powœci¹gliwoœci¹ i skromnoœci¹.112c) Po odmówieniu przepisanych mod³Ã³w egzorcysta przyst¹piæ ma do stawianiapytañ.Powinien je zadawaæ z powag¹ i ograniczaæ siê do tych, które s¹ rzeczywiœciepo¿yteczne, iktóre zaleca Rytua³: jaka jest liczba i imiona duchów opêtanych, kiedy idlaczego wtargnêli;wzywa siê czarta, by oœwiadczy³, kiedy wyjdzie i po jakim znaku poznaæ jegoucieczkê,gro¿¹c mu w razie upierania siê zwiêkszeniem m¹k stosownie do oporu.W tym celuponowiænale¿y te zaklêcia [egzorcyzmy – przyp.A.S.], które zdaj¹ siê w wiêkszywprowadzaæ gogniew, wzywaæ œwiêtych imion Jezusa i Maryi, czyniæ znaki krzy¿a i kropiæ wod¹œwiêcon¹;nale¿y zmusiæ czarty, by upad³y przed Najœwiêtszym Sakramentem, przed krzy¿em,lub przedœwiêtymi relikwiami.– Starannie unikaæ trzeba niepotrzebnej gadaniny, ¿artów,pytañzbytecznych; jeœli z³y duch daje odpowiedzi uszczypliwe lub œmieszne i zaczynaodbiegaæ odprzedmiotu, z powag¹ i godnoœci¹ nakazuje mu siê milczenie.d) Œwiadkom – których zreszt¹ niewielu byæ powinno – nie nale¿y pozwalaæ nastawianiepytañ; niech zachowuj¹ milczenie i skupienie i modl¹ siê w zjednoczeniu z Tym,który czartywypêdza.e) Mimo swej w³adzy nie powinien egzorcysta wypêdzaæ czarta do tego czy innegomiejsca; niech siê ograniczy do wypêdzenia z³ego ducha [z cia³a opêtanego –przyp.A.S.],pozostawiaj¹c dalszy jego los boskiej sprawiedliwoœci.Egzorcyzmy nale¿yprzeci¹gaæ przezkilka godzin, a nawet przez kilka dni z przerwami dla wytchnienia, dopókiszatan nie wyjdzie,a przynajmniej nie oœwiadczy, i¿ gotów jest wyjœæ z opêtanego.f) Gdy oswobodzenie zosta³o nale¿ycie stwierdzone, egzorcysta prosi Boga, bazakaza³szatanowi powróciæ kiedykolwiek do tego cia³a, które zmuszony by³ opuœciæ;sk³ada dziêkiBogu i zachêca osob¹ uwolnion¹ od z³ego ducha, aby b³ogos³awi³a Bogu i pilnieunika³agrzechu, by nie wpaœæ ponownie pod panowanie czarta.”(O.AD.Tanquerey: ZARYS TEOLOGII ASCETYCZNEJ I MISTYCZNEJ, prze³.zfrancuskiego Ks.Piotr Mañkowski Arcyb.Enejski, Kraków 1949, t.II, s.710 –723***Reasumuj¹c: Najogólniej mo¿na opêtania podzieliæ na dwa rodzaje: opêtania typuobsessio(obsesja), zwane te¿ drêczeniem diabelskim, oraz opêtanie typu possesio(posesja), polegaj¹cena faktycznym wnikniêciu demona lub demonów w ludzkie cia³o.Do opêtania tak pierwszego, jak i drugiego typu mo¿e dojœæ z trzech przyczyn:– Z p r z y z w o l e n i a B o ¿ e g o, co nale¿y rozumieæ w ten sposób, ¿ebez udzia³uwiedzy cz³owieka, w pewnych szczególnych przypadkach, z pewnych szczególnychwzglêdów, Pan Bóg dozwala Szatanowi opanowaæ cia³o istoty ludzkiej.Mo¿e to byæspowodowane np.poddaniem próbie wiary i wiernoœci danej osoby, b¹dŸ te¿udzielenie w tensposób przestrogi ludziom zatwardzia³ym w grzechach i wystêpkach, czy wreszciejakorodzaj pokuty i ekspiacji za po pe³nione z³o, albo te¿ z jakichœ, Bogu tylkowiadomych,powodów.– Z p r z y z w o l e n i a w ³ a s n e g o.Tê z przyczyn uznaæ chyba nale¿yzanajpospolitsz¹ i zapewne za najpowszechniejsz¹.Na ogó³ mo¿na siê jej doszukaæu ludzi,którzy œwiadomie i dobrowolnie zawarli rodzaj paktu z Ksiêciem Ciemnoœci,poœwiêcaj¹c mu– w zamian za powodzenie, bogactwo czy s³awê – w³asn¹ duszê i cia³o.Wydaje siêrównie¿,¿e za ten rodzaj przyzwolenia uznaæ nale¿y szczególn¹ zatwardzia³oœæ wgrzechach ciê¿kich,pozbawiaj¹cych ludzi stanu ³aski uœwiêcaj¹cej, czyli wspólnoty i przyjaŸni zBogiem, a wszczególnoœci wyj¹tkowo ohydnych czy przeciwnych naturze, jak na przyk³ad:notorycznegopijañstwa, narkomanii, rozpusty (wszelkiego rodzaju dewiacji: zoofilii,nekrofilii, sadyzmu,kazirodztwa, homoseksualizmu), wielokrotnych zabójstw czy œwiêtokradztwa.– Z k a r y g o d n e j n i e o s t r o ¿ n o œ c i.Przyczyn¹ dania z³ymduchom mo¿noœciow³adniêcia naszym cia³em i umys³em (chocia¿ w tym wypadku nie wol¹!) mo¿e byæzwyk³a113lekkomyœlnoœæ b¹dŸ zwyk³a g³upia nieostro¿noœæ, przejawiaj¹ca siê na przyk³ad wpraktykowaniu magii (nawet dla ¿artu i zabawy !!!), branie czynnego udzia³u,b¹dŸ te¿ biernejobserwacji seansu spirytystycznego, poddawanie siê zabiegom hipnotycznymprzeprowadzanym przez osoby do tego nie powo³ane, wreszcie gromadzenie iprzechowywanie przedmiotów s³u¿¹cych do odprawiania praktyk czarnomagicznychlubsatanistycznych (zreszt¹, jedno jest pokrewne drugiemu, czy nawet praktycznieto¿same,chocia¿ w potocznym rozumieniu satanizm jest naganny, a odprawianie czarów nie,co jestoczywiœcie ewidentnym b³êdem, bowiem i jedno, i drugie ma na celu nawi¹zaniebliskiejduchowej, emocjonalnej wiêzi pomiêdzy Cz³owiekiem a Szatanem i jego demonami.Poza tym mo¿na jeszcze ulec opêtaniu na skutek kl¹twy rzuconej na dzieci przezrodzicówlub „uroku” przez osobê praktykuj¹c¹ czarn¹ magiê (a takich ostatnimi czasyjest corazwiêcej).Wreszcie mo¿e siê te¿ zdarzyæ, ¿e Pan Bóg podejmuje szczególny zamiar –dopuszczaj¹copêtanie, aby konkretna osoba sta³a siê – przez owo cierpienie – ¿ertw¹wynagradzaj¹c¹grzechy œwiata czy konkretnych ludzi.Osoba taka ma pe³n¹ œwiadomoœæ stanu, wjakim siêznalaz³a.Nie sposób pomin¹æ jeszcze i kwestii mo¿noœci opêtania egzorcysty w czasieodprawianiaprzezeñ obrzêdów, maj¹cych na celu uwolnienie osoby, w któr¹ wst¹pi³y demony.Dlaczegotak siê mo¿e zdarzyæ – nie wiadomo.Co najwy¿ej nale¿y przypuszczaæ, ¿e w jakimœ stadium pojedynku miêdzycz³owiekiem az³ymi mocami, wola egzorcysty os³abnie, albo ogarnie go zw¹tpienie, czego duchynieczystenie omieszkaj¹ wykorzystaæ.Ale to tylko moje spekulacje i przypuszczenia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]