Homer Odyseja (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W tej jamie Skylla229 siedzi, s�ycha� j� z daleka;kobiety pól ptaki, �piewem wabi�y �eglarzy i u�mierca�y;228 Argo - statek Argonautów; Argonauci byli to bohaterowie greckiej wyprawy poz�ote runo do Kolchidy krajukróla Ajetesa; wyruszyli na statku Argo pod dowództwem Jazona;229 Skylla i Charybda - dwa potwory zamieszkuj�ce Cie�nin� Messy�sk� ipo�ykaj�ce �eglarzy;134Skomli jakby miot szczeni�t i jak one szczeka.Okropna to poczwara, i nikt jej widokuNie zniesie; sam bóg nawet nie dotrzyma kroku.�ap dwana�cie szkaradnych jest u tej bestyi,I sze�� szyj wyci�gni�tych, a na ka�dej szyi�eb spro�ny, w paszczy z�bów trzy rz�dy, a przy tymG�stych, a chropocz�cych przera�liwym zgrzytem.Zwykle na dnie pieczary le�y tu�ów spory,A �by tylko wystawia z g��bi onej nory,I �apczywie czatuj�c w paszcze swoje chwytaDelfina, psa i wszystko, co ma AmfitrytaW swoim pa�stwie podwodnym, wszystko, co si� zdarzy,Nie pochlubi� si� dot�d nikt z tylu �eglarzy,By nie mia� od niej szkody; ka�da jej paszczekaZwykle z �odzi unosi jednego cz�owieka.Blisko od niej zobaczysz drug� tak� ska��,Lecz ni�sz�, bo przerzucisz przez ni� ka�d� strza��.Jest tam figowe drzewo ze ska�y zwieszone,Pod nim gro�na Charybda �yka morze s�one;Trzykro� w dzie� je wyrzuca, trzykro� wci�ga w siebie.A gdy wci�ga, o! niech�e nie b�dzie tam ciebie!Ju� by i sam Posejdon nie móg� ci� ratowa�.Pami�taj, Odyseju, �ód� swoj� sterowa�Najbli�ej popod Skyll�, gdy� wi�kszym jest zyskiemSze�ciu ludzi utraci� ni� zgin�� ze wszystkiem.-Sko�czy�a, a jam na to tak jej odpowiedzia�:- Boginio! Chciej ods�oni� prawd�! Niechbym wiedzia�,Czy uchodz�c Charybdy �akomego gar�a,Móg�bym Skyll� ukara�, �e moich po�ar�a? -Tom mówi�, a bogini rzek�a tymi s�owy:- Ty by� i Skyll� wyzwa� na r�k� gotowy;Ty by� si� porwa�, �mia�ku, i na same bogi.Bo przecie� nie�miertelnym jest ten potwór srogi:Nie da on ci si� zabi�, i nic go nie z�amie.Jeden �rodek: ucieka� - na nic silne rami�.Je�li staniesz pod ska��, by wyda� bój Skylli,Ona sze�� bów powtórnie z czelu�ci wychyliI drugich sze�ciu porwie.Spiesznie wi�c przep�ywajKo�o niej, a bogink� Kratais230 przyzywaj,Matk� Skylli, co �ycie da�a tej szkaradzie.Ta j� wstrzyma, i odt�d nie b�dzie na zdradzie.Dalej ostrów Trinakii trafisz: tam na ��ceDo boga s�onecznego stada nale��cePas� si�; jest stad siedem owczych, siedm wo�owych,A w ka�dym po pi��dziesi�t; nigdy liczba owychNie zwi�ksza si�, nie zmniejsza.Dwie nimfy je pas�:230 Kratais - boginka morska, matka Skylli, jej ojcem by� bo�ek morski Forkys(Forkis);135Lampetia z Faetus�231, obie cudne kras�.Helios je mia� z Neajr�.O swe córki dba�aMatka, gdy ju� podros�y, daleko wys�a�aA� na ostrów Trinakii, by trzody ojcowskieI wo�y ci�korogie pas�y dziewy boskie.Je�li, na powrót pomny, oszcz�dzisz te trzody,To wrócisz, chocia� n�dzarz, do swojej zagrody.Lecz je�li je naruszysz, twój okr�t z dru�yn�Zgin�� musi - ty ujdziesz, ale ci� nie min�Nieszcz�cia, i cho� wrócisz do dom i rodziny,To pó�no, biedny bardzo, sam jeden, jedyny.-Tak mówi�a.Wtem jutrznia zab�ys�a na niebieKirka mi� po�egnawszy odesz�a do siebie;Ja na okr�t zwo�a�em czelad� rozpierzchnion�,Kaza�em, by od brzegu liny odczepiono.A gdy wszyscy zasiedli rz�dem d�ugie �awy,Wios�ami pru� zacz�li morski nurt s�onawy.Wtem od ziemi na okr�t nasz modrawodziobnyWiatr poci�gn��, nas�any od Kirki nadobn�j,Pi�know�osej bogini, przewodnik �eglugi.�ad zrobiwszy na nawie, p�yniemy czas d�ugiMilcz�cy, nieruchomi, na wiatr i ster zdani.W ko�cu tak si� ozwa�em:- Druhowie kochani!Nie jednemu ni kilku zwierzam si� wybranymZ przeznaczeniem, od Kirki mnie przepowiedzianym,Lecz wszystkim chc� obwie�ci�, jak� przysz�o�� wró�y;Czy zginiem, czy szcz�liwie powrócim z podró�y?Najpierw, radzi bogini, na �piewy zwodz�ceG�uchym by� owych Syren, co siedz� na ��ce.Mnie jednemu li wolno s�uch mie� dla ich �piewu,Lecz trzeba mi� przywi�za� k�masztowemu drzewuI sp�ta� powrozami za nogi i r�ce,Bym nie drgn��; lecz je�eli owe wi�zy skr�c�Lub zawo�am: Puszczajcie! - odmówcie pos�uchuI mocniejszymi p�ty skr�pujcie co duchu.-Tak wi�c cz�� przepowiedni zwierzy�em dru�ynie.Okr�t nasz, gnany wiatrem, pod ostrów podp�ynieDwóch Syren, a wtem naraz wiatr ucich� i wodneFale si� wyg�adzi�y jak niebo pogodne:Który� bóg je uciszy�.Poskoczyli nagleTowarzysze na nogi, aby zwin�� agleI na dnie �odzi z�o�y�; po czym rozbijanoNurt wios�ami, a� morze pokry�o si� pian�.Jam wtedy miednym no�em kr�g wosku na cz�ciKraja� drobno i gniót� z nich ga�ki w silnej pi�ci;Wosk pr�dko sta� si� mi�kki, ju� samym gnieceniem,Ju� rozgrzany gor�cym Heliosa promieniem;231 Lampetia z Faetus� - nimfy, dzieci S�o�ca; ich imiona oznaczaj� Jasno�� iBlask;136Co zrobiwszy, ka�demu zalepi�em s�uchy232.Potem do mnie si� wzi�to; zwi�zali mi� druhyDo masztu powrozami za nogi i barkiI wzi�wszy si� do wiose�, gnali okr�t szparki.A gdy�my si� zbli�yli do wyspy tej brzegu,Syreny, widz�c naw� gnan� w pe�nym biegu,Pieszczonymi g�osami �piew zawiod�y taki:- Zbli� si�, chlubo Achiwów, Odysie z Itaki!Zbli� do l�du! Pos�uchaj, jak �piewamy cudnie!Nikt tu jeszcze na czarnym nie przemkn�� si� sudnie,�eby si� nie zatrzyma� na d�wi�k naszych pieni;Owszem, wszyscy �piewaniem tym rozweseleni,O�wieceni m�dro�ci� p�yn� sobie dal�j [ Pobierz całość w formacie PDF ]

do ÂściÂągnięcia > pdf > download > pobieranie > ebook

Menu

Podobne