[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zniesienie zakonu Templaryuszów na soborze powszechnym, i spalenie na sto-sie mistrza wraz z kilku braæmi tego¿ zakonu.Klemens V zwo³awszy sobór powszechny w mieœcie francuzkiem Wien-nie (Vienna), zniós³ i rozwi¹za³ zakon Templaryuszów, który siê by³lat niemal sto oœmdziesi¹t cztery utrzymywa³, a to dla jego nies³ychanej itrudnej dowypowiedzenia przewrotnoœci i niegodziwoœci; dobra zaœ doczesnetego zakonu odkaza³ szpitalowi Œ.Jana Jerozolimskiego i innym za-k³adom pobo¿nym.W roku nastêpnym, w obecnoœci dwóch kardyna³Ã³w dotego wyznaczonych, mistrz Templaryuszów wraz z niektórymi tego¿ za-konu komturami w Pary¿u dnia jedenastego Marca na stosie spalony zo-sta³.Sprawê ich g³oszono potem publicznie; przewinieniem zaœ by³o jawnezaprzeczenieChrystusa i zel¿enie Krzy¿a bluŸnierstwem przeciw ukrzy¿o-wanemu Zbawicielowi, jak to wielu z nich zezna³o.Po z³o¿eniu urzêdu mistrza Pruskiego przez Henryka, obejmuje rz¹dy Karol,który buduje zamek Chritmemel.Trzy wyprawy w tym roku przedsiêbranena Litwê.Po Henryku Plocke (v.Ploczk) mistrzu Pruskim nast¹pi³ naten urz¹d Henryk z Trewiru (de Trir), zwany tak¿e Karolom.Tenzbudowawszy zamek Christmemel blisko Ragnety nad Niemnem napograniczu Litwy, dla umocnienia go pos³a³ z statkami ¿ywnoœci czterystaludzi, z których w czasie burzy wszczêtej wielu wyginê³o.Dwie wyprawyw tym roku przedsiêbrane na Litwê, jedna przez mistrza przeciw zamkowiBissen, drog¹ l¹dow¹, druga przez Bernera komtura Ragnety flot¹68 W£ADYS£AW £OKIETEK.R.1313.po rzece Niemnie przeciw zamkowi Mergist, nie wiele osiêgnê³y korzy-œci: albowiem prócz ma³ej liczby jeñców i zdobyczy obadwa wojska wiêcejnie zyska³y.Wyprawia³ siê po raz trzeci jeszcze Henryk marsza³ek, alez wielk¹ strat¹ wojska swego i w³asn¹: nie dobywszy bowiem zamku Bis-sen obszed³ trzy powiaty, to jest Miedniki, Krzywice (Cruwiczin)i Trzywiczony, gdzie zaledwo jednego mniej znacznego dosta³ zamku,a gdy ludzie tameczni rozbiegli sie po lasach, pastwi³ siê na pustych ibez-winnychdomostwach przez dni trzy.Wojsko jego tymczasem, nic mog¹cnigdzie znaleŸæ ¿ywnoœci, cierpia³o g³Ã³d wielki; który gdy siê codzienniewzmaga³,przymuszony cofaæ siê z powrotem przesz³o sto mil, wielu bardzoz swoich ludzi utraci³.Ci nawet, którzy wrócili do domów, robi¹c podwa-dzieœcia mildziennie, z ³akomego potem u¿ycia strawy, której os³abiony ¿o-³¹dek nie znosi³, pomarli.Wys³a³ by³ i ksi¹¿ê Litewski starostê swogoSurmina, mê¿a zrêcznego i obrotnego, z flot¹ z stu okrêtów z³o¿on¹ w celuoblê¿enia zamkuChristmemel.Ten zastawszy na rzece Niemnie okrêtyprzez Krzy¿aków opuszczone, ogniem je zniszczy³.Ale nareszcie zwyciê¿onyod tych¿e Krzy¿aków, którzy na niego z zamku uderzyli, straciwszy trzystapiêædziesi¹t ludzi,z reszt¹ wojska na tej¿e samej flocie umkn¹³ do Litwy.Rok Pañski 1313.Po ukaraniu niektórych mieszczan Krakowskich, W³adys³aw £okietek przebaczamiastu, ale odbiera mu prawo obierania rajców, które przenosi na wojewodêKrakowskiego.Klasztorowi tak¿e Miechowskiemu, którego opatem by³ pod ówczas brat wójta Krakowskiego, odbiera wieœ £êtkowice.Po ukaraniu nale¿ytem za zdradê i przeniewierstwo wójta Alberta iinnych mieszczan Krakowskich, którzy byli sprawcami i pod¿egaczamibuntu, resztê ludu, raczej zgorszonego z³ym przyk³adem, ni¿ rozmyœlnegouczestnika zbrodni,ksi¹¿ê W³adys³aw £okietek u³askawi³; niektórzybowiem nie pojmowali sami, jak daleko posunêli siê w swojem zuchwalstwie,i na jak¹ przeciw swemu ksi¹¿êciu, przeciw ojczyŸnie, przeciw w³asnym rodzi-nom i dziatkom odwa¿yli siê zbrodniê.Obawiaj¹c siê zaœ ksi¹¿ê W³ady-s³aw, aby st³umione zarzewie nowym kiedyœ nic wybuch³o p³omieniem,ograniczy³ w³adzê mieszczan co do wyboru rajców i magistratu, tak i¿bymniej maj¹c znaczenia, nie mogli wierzgaæ zuchwale i przeciw swemu mo-narsze hardo podnosiæ g³owy.Odj¹³ mówiê ksi¹¿ê W³adys³aw miastuKrakowowi prawo wybierania rajców z dawien dawna mu s³u¿¹ce, a przy-dzieli³ je do w³adzy wojewody Krakowskiogo, który z kolei ten urz¹dR.1313.W£ADYS£¹AW £OKIETEK.69piastowa³, rozporz¹dziwszy i postanowiwszy, a¿eby on sam nie tylko w miejsceubywaj¹cychrajców wybiera³ z pomiêdzy mieszczan Krakowskich, mê¿Ã³w odznaczaj¹cych siêcnot¹ iroztropnoœci¹, ale i¿by oraz w³adza wydania wyro-ków przy nim zostawa³a.Wspomnieni rajcy mieli roczne w mieœcie rz¹dysprawowaæ, przewodniczyæ radzie i sprawy miejskie co roku za³atwiaæ.Tymsposobem prawowybierania rajców Krakowskich odjête zosta³o miastu,a przeniesione na wojewodê Krakowskiego.Tla³a gniewna uraza w sercuW³adys³awa ksi¹¿êcia ku Albertowi niegdy wójtowi Krakowskie-mu, która dosz³a do tego stopnia nienawiœci, ¿e szuka³ zemsty na nieobe-cnym, gdy zbieg³ego nie móg³ ni¹ osobiœcie dosiêgn¹æ.Jako¿ wieœ piêkn¹£êtkowice oko³orzeki Szreniawy w nader ¿yznej globie le¿¹c¹, a przez¿onê Gniewomira i jej syna klasztorowi Miechowskiemu w pier-wiastkach jego za³o¿enia nadan¹, dla ¿adnej innej przyczyny, tylko tej, ¿ej¹ rzeczony Albert trzyma³ od brata swego, w ów czas proboszcza Mie-chowskiego, przemoc¹ i nies³usznie od klasztoru Miechowskiego oder-wa³ i do skarbu ksi¹¿êcego przydzieli³.Od tego czasu klasztor Miechow-ski wieœ £êtkowice na zawsze utraci³.Boles³aw ksi¹¿ê mazowiecki i Boles³aw ksi¹¿ê Opolski schodz¹ ze œwiata.Dnia dwudziestego pi¹tego Kwietnia, w³adca surowoœci pe³en, ale m¹dryi sprawiedliwy, gromca srogi i przeœladowca ³otrów i gwa³towników, Bole-s³aw ksi¹¿ê Mazowiecki, syn Ziemowita syna Konrada ksi¹¿êciaMazowieckiego, brat stryjeczny ksi¹¿êcia W³adys³awa £okietka,umar³ w Wyszogrodzie i w koœciele P³ockim pochowany zosta³.Trzejsynowie jego i nastêpcy, Ziemowit, Trojden i Wanko, objêli po nimksiêstwo Mazowieckie.Mia³ on dwie ¿ony, jednê Litwinkê wielce za-cn¹ niewiastê, która zrodzi³a mu dwóch synów, Ziemowita i Trojdenai jednê córkê; drug¹ Czeskê, z której mia³ Wac³awa jedynaka, zwanegoWanko
[ Pobierz całość w formacie PDF ]