[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.próba samobójstwa, monolog na Mont Blanc)ró¿ne formy podawcze:monolog,obraz sceniczny,dialogi.G³Ã³wny bohaterKordian, ch³opiec ma g³êbokie poczucie bezsensu ¿ycia.Chcia³by dokonaæ czegoœwielkiego i niezwyk³ego, a jednoczeœnie zdaje sobie sprawê z nierealnoœciswoich pragnieñ.Parali¿uje to jego wolê i budzi myœli samobójcze.Mi³oœæ: sentymentalna, arkadyjska, wykoncypowane uczucie, które ma byæukojeniem „jaskó³czego niepokoju”;Próba samobójstwa: konsekwencja niespe³nionej mi³oœci; nie uda³o siê bohaterowiznaleŸæ idea³u wykraczaj¹cego poza codziennoœæ, w którym zamanifestowa³by ipotwierdzi³ swoj¹ to¿samoœæ i wyj¹tkowoœæ osobowoœci.Nie do przyjêcia okaza³asiê przyziemna, niegodna idealisty kariera Janka, co psom szy³ buty, nie dopowtórzenia w zmienionej sytuacji historycznej s¹ ¿o³nierskie czyny z opowieœciGrzegorza.Podró¿ po Europie: poznawanie ludzkiego œwiata spo³ecznego, konfrontacja marzeñi idea³Ã³w z rzeczywistoœci¹, nauka odró¿niania wartoœci prawdziwych odfa³szywych (— œwiat realny a literatura, — ¿ycie spo³eczne a idealistycznetraktowanie nieprzeciêtnej jednostki, niepowtarzalnej mi³oœci, moralnegoautorytetu papiestwa).Dojrzewanie do wielkiej idei: monolog na Mont Blanc (— poczucie szczytu w³asnejmocy, — wadzenie siê z samym sob¹, prowokacja wewnêtrzna, — brak pewnoœci,rozdarcie miêdzy pragnienie czynu a niemoc).Realizacja idei: przemiana w spiskowca, nieudana próba pe³nienia roliprzywódcy, nieudana próba z³o¿enia jednostkowej ofiary na o³tarzu ojczyzny;bohater okazuje siê niedojrza³y do tego czynu: psychicznie (nie umie opanowaæbujnej wyobraŸni), moralnie (nie potrafi z³amaæ tradycyjnej etyki) ipolitycznie (nie ma ¿adnego programu).Ocena powstania listopadowegoDyskusja nad przyczynami klêski powstania by³a jednym z g³Ã³wnych tematówpolskiej literatury polistopadowej.„Kordian”, trzeci z kolei utwór dramatycznyS³owackiego, tym przede wszystkim ró¿ni siê od poprzednich, ¿e dotyczywspó³czesnych autorowi wydarzeñ.Obrona: wskazanie wielkoœci i szlachetnoœci idei, romantycznego patriotyzmupowstañców, uznania przez nich wolnoœci ojczyzny za najwy¿sz¹ wartoœæ.Oskar¿enie (wskazanie Ÿróde³ klêski):niedojrza³oœæ psychiczna pokolenia powstañców (pomys³ spisku jako wytwórwybuja³ej wyobraŸni, która rozmija siê z rzeczywistoœci¹; teatralna oprawaspotkania: maski, has³o, bliskoœæ grobów królewskich),niedojrza³oœæ moralna spiskowców (niemo¿noœæ stworzenia nowej etyki walki iwykorzystywanie kodeksu rycerskiego wykluczaj¹cego podstêp; narodowa tradycjaczci dla króla-pomazañca silniejsze ni¿ nakaz bezwzglêdnej walki z zaborc¹),spo³eczna izolacja spisku (idea indywidualnego poœwiêcenia siê wykluczaj¹caogólnonarodowy zryw; demobilizuj¹cy œpiew Nieznajomego-Szatana; lud warszawskiaprobuj¹cy nie czyn Kordiana, ale jego parodiê - skok na placu Saskim),przywódcy „z piek³a rodem”: przera¿eni republikañskim charakterem powstania id¹¿¹cy do zahamowania zrywu.Ch³opicki (ambicje Napoleona, ale bez jego rozumu,staroœæ, izolacja od ludu); Skrzynecki (brak odwagi, kunktatorstwo, powolnoœæ,niezdecydowanie); Niemcewicz (staroœæ, zaopatrzenie w przesz³oœæ); Lelewel(teoretyzowanie, sk³onnoœæ do ja³owych rozwa¿añ); Krukowiecki (zdrada)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]